หมอกเร้นใจ

“เด็กโง่” เสียงแหบพร่าดังใกล้จนใจหวิว กุมาริกากลั้นหายใจอัตโนมัติเมื่อใบหน้าร้อน ๆ ของสายหมอกขยับเข้ามาใกล้ เสียงจุ๊บที่ดังเบา ๆ แต่เธอได้ยินเต็มสองหูนั่นเธอรู้สึกว่ามันเกิดขึ้นพร้อม ๆ กับอะไรบางอย่างในสมองของเธอระเบิดบึ้ม และระรอกสองก็ตามมาติด ๆ ประหนึ่งว่าเสียงจุ๊บครั้งแรกคือสัญญาณเตือนภัย และครั้งนี้จะเป็นของจริง

...ริมฝีปากบางเฉียบแตะลงบนริมฝีปากจิ้มลิ้มอีกครั้ง คราวนี้เขาเอียงศีรษะทำมุมให้ถนัดมากกว่าเดิม ลิ้นเรียวของเขาแตะที่ริมฝีปากล่างของเธออย่างแผ่วเบา และเล็มอย่างใจเย็น เขาตั้งใจว่าจะไม่ล่วงล้ำเข้าไปภายในให้ใจแตกกระเจิง แต่ลิ้นเล็ก ๆ ที่แลบออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจนั่นกลับทำให้สายหมอกครางฮือ และยอมถูกด่าว่าเห็นแก่ตัวด้วยการฉกแตะลิ้นเล็ก ๆ นั่นเร็ว ๆ ครั้งหนึ่งอย่างห้ามใจไม่ได้ กุมาริกาขนลุกซู่ทั้งร่าง ตอนเขาผละออกร่างกายเธอยังแข็งทื่อด้วยความตื่นตะลึง สายหมอกสอดแขนใต้ข้อพับตวัดอุ้มร่างบอบบางไว้ในอ้อมแขนแล้วพาไปนอนลงบนเตียง คลุมผ้าห่มให้คนที่มองเขาตาแป๋วอย่างน่าสงสาร