เหลี่ยมร้าย...พ่ายแผนรัก

“คุณมีสิทธิ์อะไรมาข่มขู่ฉัน ลืมไปแล้วหรือว่าฐานะของคุณตอนนี้คือบอดี้การ์ดพิเศษ ส่วนฉันคือนายจ้าง”

“ฐานะความแตกต่างทางสังคมไม่มีผลต่อความรู้สึกนึกคิดของผมหรอก คุณไม่ต้องพยายามหยิบยกเรื่องพวกนี้ขึ้นมาอ้าง...เพราะมันไม่ได้ผล” สิรภพทวนคำเสียงขุ่น รู้สึกไม่พอใจลึกๆ ที่หญิงสาวแอบอ้างแบ่งชั้นชนทางสังคม

“คุณ!”

“ผมให้โอกาสคุณตัดสินใจอีกหนึ่งครัง คิดดูให้ดีๆ ว่าจะยอมทำข้อตกลงร่วมกับผมหรือเปล่า”

“ฉันไม่ทำ...”

“ฮึ” สิรภพมองคนดื้อรั้นชั่วครู่ ก่อนจะส่ายหน้าน้อยๆ นึกดูแคลนจากนั้นหมุนตัวหันหลังตั้งท่าเลี่ยงเดินออกไป

“คุณไม่มีสิทธิ์ออกไปไหนทั้งนั้น...ถ้าฉันไม่อนุญาต” เอวาลีนผุดลุกขึ้นจากโซฟาหนังราคาแพงทีท่าเอาเรื่อง

“คุณก็ไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะบังคับหรือออกคำสั่งผมเหมือนกัน”

“นี่...”

“ตกลงจะเอายังไง”

“ฉันยอมทำข้อตกลงร่วมกับคุณก็ได้ แต่คุณต้องรับปากมาก่อนว่าจะไม่เดินหนีฉันอีก”

“ครับ”

“ว่าข้อตกลงของคุณมาได้เลย”

“ข้อที่หนึ่ง ห้ามดื้อ ห้ามเหวี่ยง ห้ามวีน ห้ามเอาแต่ใจ ห้ามเถียง ห้ามไม่ฟังคำห้ามปรามหรือคำเตือนของผม เพราะนั่นอาจจะส่งผลถึงความปลอดภัยของคุณ” เขาบอกคนตัวเล็กตรงหน้า

“ฉันไม่ทำ” เธอปฏิเสธเสียงดัง

“นั่นมันเรื่องของคุณไม่เกี่ยวกับผม” ชายหนุ่มยักไหล่ไม่สะทกสะท้าน ก่อนจะร่ายข้อตกลงข้อที่สอง “ข้อที่สองสำคัญที่สุด คุณห้ามอ่อย ห้ามยั่ว ห้ามให้ท่าผมไม่ว่ากรณีใดๆ จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็แล้วแต่ ทางที่ดีควรเว้นระยะห่างจากผมอย่างน้อยห้าเมตร...เพราะผมค่อนข้างหวงตัว”