ขอเพียงได้ครองเธอ

“ดูเหมือนว่าเราจะมีแขกมา”
คลิฟเห็น “แขก” ที่ว่าแล้ว เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งชุดโซโรหญิงเดินเข้ามาในห้องสวีท เสียงเพลงเงียบลงอีกครั้ง
เธอหยุดยืนตรงกลางห้องที่ซึ่งผู้คนกระจายตัวออก เธอยกแส้ขึ้นสะบัดกลางอากาศ ผู้ชมที่เป็นผู้ชายพากันผิวปากโห่ร้อง เธอเหลียวมองรอบห้องช้าๆ จนกระทั่งสบตาคลิฟ เขารู้ดีว่าเธอไม่ได้เป็นแค่แขกที่แต่งตัวพิสดารเท่านั้น
คลิฟมองมิสโซโร เรือนผมยาวสีน้ำตาลเข้มยาวคลุมไหล่ดูเหมือนม่านไหม ดวงหน้าถูกบดบังด้วยหน้ากากสีดำ เขาเห็นแต่ตาเธอที่ดูโต...เป็นสีน้ำตาล กับเรียวปากอิ่มเต็มเป็นสีแดง
เธอใส่หมวกปีกกว้างสีดำ...ผ้าคลุมสีดำทับชุดหนังสีดำแนบเนื้อที่ไม่เหมาะกับการขี่ม้าเลยสักนิด รองเท้าบู๊ทส้นสูงเน้นย้ำน่องเรียวยาวของสาวสวยแบบที่ผู้ชายชอบเอารูปไปติดบนผนัง สายตาของคลิฟ หยุดอยู่ที่ยอดอกที่พุ่งเบียดเสื้อเมื่อเสียงเพลงดังขึ้นอีกครั้ง และเธอเริ่มวาดลวดลาย
คลิฟเข้าใจเดี๋ยวนี้เองว่าพี่ชายจ้างนักเต้นระบำเปลื้องผ้ามาให้เขา ถ้าเขาไม่มัวแต่ตะลึงกับสะโพกที่ส่ายไปมา เขาอาจจะรวบรวมความโมโหได้บ้าง