กุหลาบเปื้อนฝุ่น

ท่าทีเป็นห่วงเป็นใยของฟ้าลดาทำให้ภคินใบหน้าเกร็งไปหมด “กลับไปนอนซะฟ้าลดาก่อนที่ผมจะหมดความอดทนกับคุณ”
“คุณไม่มีสิทธิ์!” ฟ้าลดาแหวขึ้นอย่างเหลืออด ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ภคินและปรัชญ์ได้เห็นมุมนี้ของหญิงสาว
ภคินกระตุกยิ้มมุมปาก นัยน์ตาวาววับ “ตอนนี้ผมพูดได้ไม่เต็มปากว่า ผมมีสิทธิ์ แต่รออีกนิดนะฟ้าลดา ผมจะเอาสิทธิ์ที่คุณถามหามาปาใส่หน้าคุณให้ได้”
“ฉันไม่ต้องการ”
“แต่ผมต้องการ! ต้องการมาก ๆ เลยล่ะ ขึ้นไปนอนซะ ผมสัญญาว่าจะรีบเอาตำแหน่งที่เหลือมาให้คุณแน่ อย่าสติแตกลาออกไปซะก่อนล่ะ อย่าคิดจะหนีอีก เพราะถ้าผมหาคุณไม่เจอเรื่องมันคงใหญ่โตกว่าที่คิดแน่”...