กรุ่นรัก...กลิ่นกาแฟ

เมื่อสาวแก่นเซีีี้ยว สู้คนอย่าง'นันทวัน' จะไปช่วยเพื่อนสาว 'มาตา' ทำร้านกาแฟ เรื่องยุ่ง ๆ จึงเกิดขึ้น ณ ร้าน 'มาตากาแฟ' ...

-----------------------------------------------------------------------------

นันทวันเลิกคิ้วมองของในมือเพื่อนอย่างฉงนใจ ก่อนจะยืนมือไปรับแล้วรีบถาม

“นี่… คืออะไรหรือมาย”

“สูตรกาแฟของร้านทั้งหมดที่นันต้องจำให้ได้ เราจะเทรนให้เอง”

“หา!” นันทวันอ้าปากค้างตาเหลือก เหลือบหยิบดูของในมือนิดหนึ่ง พลางน้ำลายลงคอ อื้อฮือ! ทำไมมันเยอะอย่างนี้หว่า

“จำให้ได้ทั้งหมดเนี่ยนะ”

“ใช่…เห็นมั้ย มันไม่ง่ายหรอกนะกับการทำร้านกาแฟ” เห็นอาการตาเหลือกของเพื่อน มาตารีบแย็บต่อเพื่อลองใจ

“ทำไมมันเยอะอย่างนี้ล่ะ มาย…หามาจากไหนเนี่ย”

“เกือบ 70% ของสูตรที่ใช้ในร้านคิดค้นโดย…วาโย”

“โห…” นันทวันอุทานด้วยความทึ่ง “เห็นร้านเล็ก ๆ อย่างนี้เนี่ยนะ…สุดยอด!”

“พวกเราก็ลองผิดลองถูกกันมาหลายครั้ง กว่าที่จะได้สูตรพวกนี้มา ชิมกาแฟที่เราลองเติมนั่นนิด ลดนี่หน่อย จนลิ้นชาไปพักหนึ่ง” มาตาเล่าแล้วก็ทำให้ย้อนไปนึกถึงภาพในวันเก่า ๆ ที่วาโยมักจะวิ่งถือแก้วออกจากเคาน์เตอร์ ส่งเสียงแจ้ว ๆ อย่างดีใจ ประหนึ่ง นักวิทยาศาสตร์ค้นคิดสารเคมีตัวใหม่ในโลกได้