แพ้หัวใจ..ยัยจอมโจร

เรื่องราวความรักวุ่นๆของกานต์ จารบุรุษหน้าหยกผู้เก่งฉกาจปิดเคสยากๆมานับไม่ถ้วน หากคราวนี้เขาต้องมาสืบสาวราวรักแอร์โฮสเตสสาวนาม โศภิษฐ์ศุจี สาวหวานทุกโมเลกุล นางต้องสงสัยว่าจะเกี่ยวพันกับขบวนการการปลอมแปลงธนบัตรและก่อการร้ายข้ามชาติ...
“ขอเตือนแกไว้อย่างนะ อย่าไปชอบพ่อมาเฟียสุดหล่อเข้าล่ะ นึกภาพไม่ออกเลย..เพื่อนช้าน นางฟ้าผู้เลอโฉมกับจอมโจรปล้นใจ"
'ไอ้กานต์แกมันร้ายมว๊ากกก!! เขาดีกับเราสารพัดแล้วยังกล้าๆทำอะไรโหดๆแบบนี้อิ๊ก'
สายลับหน้าหยกก่นด่าตนเองในใจ นี่เองที่ครูฝึกพร่ำย้ำนักหนาว่าไม่ให้เป็นคนมีความรู้สึก เพราะเมื่อใดที่มันรวมร่างกับเราสำเร็จ นั่นเท่ากับความเป็นจารชนจบสิ้นทันที
“พิศทำข้าวต้มปลาร้อนๆไว้ทานค่ะ ทำเผื่อด้วยก็เลยมารบกวนชวนให้ไปทานด้วยกัน"
มันเป็นคำเชื้อเชิญที่หวานหูที่สุดในสามโลก สาวสวยมารยาทงามนามไพเราะ น้ำเสียงเสนาะมาเรียกถึงหน้าห้องแบบนี้สายลับหน้าไหนก็ไร้หัวใจได้ยากยิ่ง
กานต์ยิ้มนัยน์ตาเป็นประกายเต็มตื่น ช่างมันแล้วหลักการเอาหลักกรูนี่แหล่ะ กฎย่อมมีไว้แหกเสมอ
“ใช่!.. ผมยอมรับ ในฐานะความเป็นมนุษย์ที่ก้อนเนื้อตรงนี้มันมีความรู้สึก แต่พี่กูรไม่ต้องเป็นห่วง จอมรั่วคนนี้แยกแยะออก" พูดไปก็ยิ่งรู้สึกรังเกียจตนเอง ไอ้ก้อนเนื้อที่กล่าวอ้างถึง บัดนี้มันแค่ทำหน้าที่เป็นอวัยวะสูบฉีดโลหิตเท่านั้นดอก
“คิดสิวะ ตรองดู ตัดความรู้สึกส่วนตัวออกไป พูดกับตัวเองย้ำให้แน่นหนักว่าโศภิษฐ์ศุจีสวยดีงามแค่เพียงเปลือก ภายใต้ความพิไลนั้น เธอคืออาชญากรข้ามชาติ มีคนต้องเดือดร้อนเพราะการกระทำผิดกฎหมายของเธอ และเราคือผู้ทำตามหน้าที่"
ตาเนื้อของทั้งคู่จ้องประสานกัน กานต์เพ่งพิศนางฟ้าเดินดินในระยะใกล้ชิด ชุดรัดรูปทำให้เห็นสัดส่วนกระจะตา โศภิษฐ์ศุจีซ่อนรูปไม่น้อย และอาจมีอะไรหลายๆอย่างที่ตาเนื้อสัมผัสไม่เห็น แต่เท่าที่เห็นคือความงามทั้งร่างกายและจิตใจ กานต์มิอาจห้ามใจไม่ให้รู้สึกกับเป้าหมายได้อีกต่อไปแล้ว ใครเป็นผู้กำหนดกฎเกณฑ์บ้าบอตรรกะสุดวิบัติว่าสายลับต้องไร้ซึ่งหัวใจ แม้คุณพิศจะเป็นผู้ร้าย สายลับอย่างเขานี่แหล่ะจะใช้ความรั่วเปลี่ยนแปลงเอง
'เธอคืออาชญากร คำว่า เรา นั้นไม่มี ไอ้กานต์เอ็งต้องต้องใจแข็งสิวะ..ร้ายกว่านั้นเธอมีคู่รู้ใจอยู่ทั้งคน'
ความสับสนระหว่างปัจจัยเหตุผลและความรู้สึกที่ถลำลึกแย้งย้อนกันรุนแรง มันก่อตัวขึ้นชัดเจนราวกับ super hurricane 2 ลูกตั้งขนาบซ้ายขวาของฝั่งคาบสมุทร รอวันถาโถมโหมกระหน่ำสาดซัดเท่านั้น
..หากไม่รีบปิดคดีเสียโดยเร็ว ก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจคงต้องสลายไปกับพายุแห่งรักเป็นแน่แท้
..รอยยิ้มพิมพ์ในกลางใจนั้นเล่า
..รสจูบดูดดื่มเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า
..ใบหน้านวลพักตร์พริ้มที่หลับตาเมื่อใดเป็นอันต้องกระหวัดถึง
..กริยาอ่อนช้อยจับจิตยากที่จะมีสตรีใดเสมอเทียม
‘ผม..จับคุณไม่ลงหรอกครับคุณพิศ’