เด็ดหัวใจจอมมาร

ในที่สุดวันที่ คูเปอร์ รีส ทายาทคนสุดท้องของมาเฟียใหญ่แห่งลาสเวกัสรอคอยก็มาถึง นั่นก็คือ วันที่โมลีดาอดีตเด็กสาวจอมแก่น จอมแก่แดดที่เคยใจกล้าบ้าบิ่นบุกเข้าไปหมายจะปลุกปล้ำเขาถึงในห้องส่วนตัว พร้อมแล้วสำหรับการถูกเขากลืนกินทั้งตัว ทว่าน่าเสียดายนัก ที่มีโอกาสเข้าถึงตัวเธอแล้ว กลับไม่ได้ทำดังใจนึก เพราะมีเรื่องวุ่นวายเข้ามาให้จัดการเสียก่อน ซึ่งพอสะสางเรื่องทุกอย่างเรียบร้อย ก็หมายมั่นจะลากเธอไปทัวร์แดนสวรรค์ด้วยกันทันที แต่ก็ต้องพบกับเรื่องสุดช็อก นั่นคือแม่ตัวดีระริกระรี้ไปทอดกายให้ชายอื่นชื่นชม จากที่เขาเคยคิดว่าจะทะนุถนอมเธอดังแก้วตาดวงใจ จึงเปลี่ยนเป็นตรงกันข้ามทันที

“คูเปอร์! ออกไปจากตัวลีดาเดี๋ยวนี้นะ”

“ไม่มีทางหรอก” คูเปอร์ไม่เพียงแต่ปฏิเสธ แต่ยังหันมาวุ่นวายกับเสื้อผ้าอาภรณ์บนตัวของเธอ ซึ่งในเวลานี้ มีเพียงแค่ชุดนอนหลวมๆ ตัวหนึ่งปกปิดเอาไว้เท่านั้น

“จะทำอะไรลีดา” หญิงสาวเอ่ยถามเสียงตระหนก เห็นสายตา และสีหน้าของเขาแล้วทำให้เกิดความรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัวอย่างน่าประหลาด

“จะสำรวจไงล่ะว่า ไอ้แดนนี่ มันทิ้งรอยอะไรเอาไว้บนตัวของเธอบ้าง แล้วฉันก็จะได้จัดการลบรอยพวกนี้ให้หมดซะเลยทีเดียว”

“ก็เอาสิ ถ้าคิดว่าลีดาจะยอมง่ายๆ น่ะ” น้ำเสียงและสายตาอย่างเอาเรื่องของเธอ ทำให้เขาหัวเราะเบาๆ ทันที แล้วจึงเอ่ยอย่างดูถูกว่า

“ฮึ! ตัวเล็กเท่าลูกหมา จะมีฤทธิ์เดชแค่ไหนกันเชียว”

“ปล่อย!” โมลีดาไม่มีคำจะตอบโต้เขา จึงเอาแต่สั่งให้ปล่อยตัวเธอเสียที ก่อนที่เธอจะซี่โครงหักเพราะน้ำหนักของร่างสูง ที่จงใจกดทับลงมา เสียจนอึดอัดไปหมด

“ปล่อยเพื่อให้เธอกลับไปหาไอ้แดนนี่ ชู้รักนั่นเหรอ ฝันไปเสียเถอะ” เขาอุตส่าห์ ทำการลักพาตัวเธอมาจากบ้านของโทมัส ซึ่งเสี่ยงต่อความไม่พอใจของบิดาและมารดาอย่างมาก ฉะนั้นต่อให้เธอเอาปืนมาจี้ เขาก็ยอมตาย ดีกว่าปล่อยเธอกลับไปโดยง่ายดายแน่

“แดนนี่เป็นคนที่ลีดารัก ไม่ใช่ชู้รัก”

“อ้อ เหรอ ถ้าอย่างนั้นฉันเปลี่ยนคำก็ได้ ให้ไอ้แดนนี่เป็นคนรักของเธอไปซะ ส่วนฉันจะเป็นชู้รักของเธอเอง ดีไหมจ๊ะ เมียจ๋า” คูเปอร์พูดจบ ก็กระชากชุดนอนออกจากร่างเล็กๆ ซ่อนรูปอย่างแรง เสียจนผิวขาวๆ เป็นรอยแดงในบางบริเวณ ที่ครูดกับเนื้อผ้า และในตอนนี้ร่างกายของเธอก็มีเพียงชุดชั้นในสีหวานสองชิ้นบนล่างเท่านั้น

“กรี๊ด! ไอ้คนบ้า ลีดาจะฟ้องแด๊ดดี้ไคล์ด ฟ้องลอร่า ให้ท่านรู้ถึงความเลวของคุณ”

“ยายเด็กขี้ฟ้อง ไม่ต้องเอาพ่อแม่ของฉันมาขู่เลยนะ เพราะท่านทั้งสองน่ะช่วยอะไรเธอไม่ได้หรอก” เขาทำเสียงเหมือนเยาะเย้ย ในขณะที่มือลูบไล้เนินอกอวบเกินตัวเบาๆ อย่างหลงใหล และชื่นชม แต่น่าเสียดายที่มีชายอื่นเคยได้ชื่นชมมันไปแล้ว


(นิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์ กับ สำนักพิมพ์มาแล้วนะคะ)