สายสวาทไม่สิ้น

ต้องเอาใจหน่อย เขารื้อกับข้าว ตามรายการที่เมียสั่งมาทางไลน์ ไข่หนึ่งโหล เรียงใส่ราง ผักจากห้าง เอาใส่ช่องผัก เดี๋ยวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ค่อยลงมาทำกับข้าวให้หล่อนกิน..
หมุนตัวกลับ ก่อนผวาเฮือก เมื่อเจอคนที่ยืนกอดอกตรงกรอบประตู มองมาด้วยสายตาเอาเรื่องจ้า
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอ กำลังกะจะไปเปลี่ยนเสื้อ แล้วจะลงมาทำกับข้าวให้กินอยู่เชียว “
มื้อเที่ยงรสดีเด็ดกับพี่ฤดี...อูย ตายัยนี่จ้าจัด ดูไม่เหมือนคนเพิ่งตื่นเลยแฮะ. .แม้จะเตรียมรับ แต่ก็ไม่วายสะดุ้ง เมื่อหล่อนดุ่มเข้ามา ไปคว้ามีดทำครัวอันคมกริบ ปลายแหลม ชี้มาด้วยสายตาเหมือนมีไฟอยู่ข้างใน
“เป็นผัวประเภทไหน ละเลงบ้านไว้ตอนฉันต้องไปทำงาน นายรู้ใช่มั้ยว่า ให้เหนื่อยคลานกลับมา ขั้นก็ต้องจัดการ เพราะทนความโสโครกไม่ไหว นายมันคนใจดำ เห็นแก่ตัว ไม่มีความเป็นลูกผู้ชาย “
“ผมก็ทำงานนะ คีย์!” ชื่อนี้ คีตาเป็นคนใช้แทนตัวเองตอนรักกันใหม่ๆ ตอนแรกก็ฟังดูเก๋ หากยามนี้ เขาอยากจะเพี้ยนมันเป็นอีกอย่าง ให้สมกับที่กล้าเอามีดชี้หน้าเขา
“ช่วงนี้ ทางกระทรวงส่งคนมาประกบ ตรวจเอกสารจนตาแฉะ ไหนจะต้องพาเขาไปเอนเทอร์เทน คีย์ก็รู้ว่า มันจำเป็นที่ต้องทำแบบนี้ แล้วผมจะเอาเวลาที่ไหนมาทำความสะอาด เช้าต้องรีบไป กว่าจะพาเจ้าหน้าที่ไปกินมื้อเย็น บางที ก็ต้องพาเขาไปดริ้ง เมื่อเขาขอ กลับเข้าบ้านก็แทบคลานแล้ว”
“แสดงว่า นายกินข้าวนอกบ้านตลอด แล้ว ไอ้ที่กองทิ้งไว้พวกนั้นล่ะ มันมาจากไหน ห้า?”
พอเริ่มจนมุม ก็ต้องใช้ไม้ตาย นั่นคือ ชักสีหน้า ดุ่มๆ ผ่านหล่อนไปราวกับไม่ใยดีปลายมีดแหลม ทั้งๆ ที่ก็เสียววาบๆ ว่าเผื่อ..มันเกิดบ้าขึ้นมา กระซวกทีเดียว ได้หมดโอกาสไปกินแน่