คุณหนูอ้อนรัก

จอมใจเห็นเฉดสีแก้มเขาเปลี่ยนก็แอบยิ้มและอยากจะเอาคืน โดยไม่ทันคิดถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้นกับตัว ร่างโปร่งระหงเดินไปหยุดที่หน้าโต๊ะทำงาน เท้าแขนบนโต๊ะยื่นหน้าข้ามไปหา ชินพัฒน์ตัวแข็ง เบียดตัวเองกับเก้าอี้ หากตามองร่องระหว่างสองเต้าที่เห็นอยู่รำไร
“มีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันคะ”
เธอสะบัดผมหยักศกสีโค้กไปมา ปลายผมยาวตกละข้างแก้มด้านซ้าย ส่งให้เธอเซ็กซี่ขึ้นไปอีกเป็นกอง ชินพัฒน์ไม่ใช่พระอิฐพระปูนถึงจะไม่รู้สึกรู้สา
‘นี่เธอจะกล้าปั่นหัวเขาเชียวเหรอ ถ้าไม่สั่งสอนคงจะกำเริบหนักแน่’
“ว่าไงคะ มีอะไรจะพูดกับฉันก็รีบเถอะค่ะ เดี๋ยวเลือดกำเดาคุณจะไหลออกซะก่อน” เธอยิ้มพลางกัดริมฝีปากตัวเองนิดหนึ่ง ชินพัฒน์คำรามเมื่อรู้ว่าถูกยั่วยุอารมณ์
“รู้จักผู้ชายดีแค่ไหนถึงทำแบบนี้จอมใจ” เขาหายใจแรงๆ ตามองดวงหน้าคมสวยที่ทิ้งสายตาให้
จอมใจเดินนวยนาดอ้อมโต๊ะทำงานมาหา มือบางจับพนักเก้าอี้หมุนมาหา ทำให้หน้าเธอและหน้าคมเข้มห่างกันไม่ถึงคืบ ลมหายใจอุ่นๆ กับกลิ่นบุหรี่อ่อน ทำเอาหัวใจสาววาบหวามจนอยากหยุดภารกิจเอาคืน แต่ไหนๆ ก็เห็นชัยชนะอยู่รำไรเธอคงถอยไม่ได้แล้ว
“ก็…” เธอลากเสียงยาว เอียงหน้าไปใกล้หูเขา ลมหายใจหอมกรุ่นที่เป่ารดลงบนต้นคอหนา มีผลให้เลือดลมในกายแกร่งฉีดพล่าน ร่างกำยำเกร็ง ดวงตาคมสบกับดวงตาคมโต ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มน้อยๆ แล้วไล่นิ้วบนลำแขนสีน้ำตาล
“จอมใจ…”
“ฮื่ม…อย่าเพิ่งดุสิคะ ฉันยังไม่ได้ตอบคำถามนายเลยนะ ผู้ชายอื่นฉันอาจจะไม่รู้จักดี แต่กับนายฉันว่าดูคนไม่ผิด อายุอานามก็ใกล้สามสิบห้าแต่ยังหาแฟนไม่ได้ แถมปฏิเสธการแต่งงานอีก ฉันว่านายน่าจะมีปัญหาชีวิตแล้วละ”
“หมายความว่ายังไง” ชินพัฒน์ถามเมื่อเห็นความผิดปกติในน้ำเสียงเธอ
จอมใจเดินอ้อมเก้าอี้ทางด้านหลังแล้วแอบยิ้มอย่างสะใจ
“ฉันก็หมายความว่า นายอาจจะไม่ชอบผู้หญิง”
เพียงคำตอบนั้นหลุดออกมา ชินพัฒน์ก็ถึงบางอ้อทันที และทำทีครุ่นคิดยกมือถูครางไปมา
“หรืออาจจะใช่ เพราะพักหลังๆ ฉันเกลียดผู้หญิงเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อมาก”
จอมใจหน้าตึงเมื่อรู้ว่าเขาเหมาเธอเข้าไปด้วย
“แบบนี้ต้องพิสูจน์”
เมื่อเธอเสนอ ชินพัฒน์สนองและไม่รั้งรออะไรอีก จับมือบางออกแรงอีกเล็กน้อย หญิงสาวก็ลอยละลิ่วมาล้มลงบนตัก
“ว้าย…” เสียงหวานร้องลั่น ยกมือดันอกไว้
“ความคิดดีนี่ เมื่อเธอเสนอก็ช่วยฉันพิสูจน์หน่อยก็แล้วกัน” เขากระซิบบอกชิดใบหูเล็ก หญิงสาวเอนตัวห่าง ใบหน้าคมยื่นไปชนกับแก้มปลั่ง