เสน่หามนตรากามเทพ

เมื่อหนุ่มหล่อ โสดทั้งแท่งต้องกลายเป็นคุณพ่อกำมะลอ! ของสาวน้อยน่ารักคนหนึ่ง แล้วนำพาให้เขาได้รู้จักและใกล้ชิดกับคุณแม่จำเป็น! ของเธอ เรื่องวุ่นๆ น่ารัก อบอุ่นระหว่างพวกเขาทั้งสามคนจึงเกิดขึ้น...
“ไม่เอา! หนูไม่อยากได้หมีพูห์นั่น แต่หนูอยากได้…พ่อ” เด็กหญิงส่ายหน้าปฏิเสธเสียงแข็งอย่างเอาแต่ใจ
“…?...” คิ้วเข้มของชายหนุ่มขมวดยุ่ง งงกับคำตอบของเด็กน้อย
หมีพูห์กับพ่อมันเกี่ยวกันตรงไหน ก่อนจะทันตั้งตัว ปอแก้วลุกขึ้นนั่งพร้อมรีบคว้ามือเขาทั้งสองจับแน่น เขย่าเบาๆ
“คุณลุงก้อง…เป็นพ่อของหนูได้ไหมคะ? นะคะ หนูคิดถึงพ่อ คุณลุงเป็นพ่ออีกคนที่อยู่ใกล้ๆ ปอแก้วนะคะ” เมื่อได้ยินคำขอร้องนั้น ก้องเกียรติแทบหายหลังล้มทั้งยืน อาการเดียวกันกับป้าแจ่ม หลังได้ยินคำอ้อนให้ชายหนุ่มเป็นพ่ออีกคนจากปากหลานสาว
“หนูปอแก้ว หนูพูดอะไรออกมาลูก!” นางร้องอุทานแทรกขึ้นอย่างตกใจ
“อย่าขัดแกเลยครับป้า ให้แกพูดเถอะ แล้วพ่อของน้องปอแก้วไปไหนเสียละครับ?” เขาหันบอกป้าแจ่มก่อนยิ้มอย่างเอ็นดูส่งให้เด็กหญิงบนเตียงผู้ป่วยจากนั้นถามถึงพ่อตัวจริงของเธอ
“พ่อเทพไปซื้อหมีพูห์ให้หนูน๊าน...นานแล้วยังไม่กลับมาเลยค่ะ
แม่ตะวันบอกว่าพ่อเทพอยู่ไกล หนูอยากได้พ่อที่อยู่ใกล้ๆ อีกคน นะคะ หนูอยากให้คุณลุงเป็นพ่อของหนูค่ะ” หนูน้อยอ้อนวอนอีกครั้งหน้าเศร้าตาละห้อย
“…” ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดจากลำคอที่เริ่มจะแห้งผากเหมือนคนขาดน้ำมาแรมปี นอกจากหันไปมองหน้าป้าแจ่มอย่างงวยงงก่อนวกกลับมาจ้องหน้าหนูน้อยที่อยากจะให้เขาเป็นพ่ออีกครั้ง
“ฮือๆ คุณลุงใจร้าย…ปอแก้วขอแค่นี้ก็ไม่ให้” ปอแก้วยิ่งร้องเสียงดัง เมื่อเห็นก้องเกียรติไม่ตอบรับสิ่งที่เธอขอ แต่กลับยืนนิ่งทำท่าคิดหนัก
“เอาละๆ ไม่ร้องนะครับ…เป็นพ่อก็เป็นพ่อ” เมื่อเห็นน้ำตาไหลนองจากดวงตาสีดำเข้มเต็มสองข้างแก้มจิ้มลิ้มนั้น เขาจึงใจอ่อน หวัง…เอาใจเด็ก เพียงแค่รับปากวันนี้วันเดียว เดี๋ยวคงลืมและวันหน้าคงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว รับปากส่งเดชไปเพื่อให้หยุดร้องงอแง…คงไม่เป็นไร คิดพลางปลอบใจตัวเองไปพลาง
แต่หารู้ไม่ว่า นั่นคือบ่วงที่จะทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนไปตลอดกาล...