มายาสายรุ้ง

มันไปแล้ว ไอ้ผู้ร้ายที่เธอเห็นหน้ามันแว่บเดียว หายไปจากสายตาแล้ว เด็กสาวป้ายน้ำตา สั่นหน้าก่อนผละไปเลย คราวนี้ได้ยินเป็นเสียงผู้หญิงไล่หลังมา
“พวกเด็กใจแตกน่ะ เห็นมานั่งๆนอนๆที่ริมน้ำทั้งวัน ตะกี้ คงหยั่งว่ากะไอ้กุ๊ยคนโน้นมั้ง พอมันทิ้ง ก็นั่งร้องไห้ “
นี่..โลกภายนอก ที่เราอยากออกมาเผชิญโลกเองหรือ...มัน โหดร้ายกว่าที่บ้านเสียอีก แต่..ยังไง เราก็กลับบ้านไม่ได้แล้ว ป่านนี้ แม่อาจประกาศจับเราแล้วก็ได้ โทษฐานขโมยกระเป๋าเงินอีกกระทง...
เดินออกมายืนคว้างหน้าประตูสวนสัตว์ เริ่มรู้แล้วว่า ไม่น่าเสี่ยงที่ไหนอีกแล้ว นอกจาก ต้องไปหาคนที่..ดีกับเธอจริง ไม่ใช่ดีแบบไอ้ป๋อง ..
ยืนพิงกำแพงสวนสัตว์คิดอย่างทดท้อ ก่อนผละตัวขึ้นแรง รีบล้วงไอโฟนออกมา เหตุการณ์เมื่อกี้ สอนให้เธอมองไปรอบๆ ก่อนแตะมือถือแล้วแนบหู การมีโทรศัพท์แพง ก็อาจทำให้มีใครเข้ามาแย่งอีกก็ได้นะ
สายดังอยู่เป็นอึดใจ แต่พอกดรับ เสียงห้าวระล่ำระลัก ทำให้ถึงกับสะอื้น
“อาย! น้องอาย ตอนนี้อยู่ที่ไหน ?”