ตรวนร้ายบ่วงรัก

“จะว่าไป...คุณนี่ก็เก่งไม่เบาเหมือนกันนะ แค่ครั้งเดียว ไม่สิ...คืนเดียวแต่หลายครั้ง ยังมีลูกให้ผมได้อีก ทั้งที่ผมก็ป้องกันแล้ว ไม่คิดเลยว่ามันจะติด แถมเป็นแฝดเสียด้วย ถ้าพ่อแม่พันธุ์ไม่ดีผลผลิตคงจะไม่ดีจริงไหม”
เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ หญิงสาวกลั้นใจไม่ขยับออกห่าง แม้จะกลัวและเกรงดวงตาคมกล้าที่จ้องมาก็ตาม หัวสมองตีรวนไปหมด กับคำพูดง่ายๆของเขา
“คุณหมายว่ายังไง”
“ผมหมายถึง...คุณนี่เหมาะจะเป็นแม่พันธุ์จริงๆ เหมาะที่จะมีลูกให้ผมเยอะๆยังไงล่ะ”
เขามองสะโพกผายของคนที่บอกว่าเป็นแม่พันธุ์อย่างครุ่นคิด ดวงตาวาววับยามคิดถึงตอนร่วมรักกับเจ้าหล่อน บั้นท้ายเต็มมือที่ทำเอาเขาแทบคลั่ง
ไม่สิ...ทั้งเรือนร่างของเธอต่างหาก ไม่ทันตั้งตัว ฝ่ามือเล็กแต่หนักก็ฟาดเปรี้ยงเข้ามายังซีกแก้มของเขา ทำเอาจินตนาการวาบหวามแตกกระจายหายไปหมด
“หยาบคาย! สมองคิดแต่เรื่องพรรค์นี้อย่างเดียวล่ะสิ ถึงได้...อื้อ!!”