(Not) innocent รัก ร้าย เดียงสา

“ยกแขนขึ้นสิ” พี่ภูสั่งก่อนจะถอดเสื้อยืดสีขาวลายหมีขนปุยของผมออก “ธารจะร้องเสียงดังก็ได้นะ พี่อยากฟัง ฝนตกหนักขนาดนี้คงไม่มีใครได้ยิน”
...เพราะเหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้พี่ภูถูกส่งตัวไปต่างประเทศ หลังจากนั้นแปดปีเราได้เจอกันอีกครั้ง แต่สิ่งที่พี่ภูทำกลับเป็นการผลักไส
ถึงแม้ว่าข้างกายผมจะมีพ่อ (เลี้ยง) ที่รักผมเกินกว่าลูกชายและแฟนเก่าคอยตามตื้ออยู่ตลอด แต่ผมก็ไม่คิดจะรามือจากพี่ภูง่ายๆ หรอกนะ
ภายนอกผมอาจจะดูเหมือนเด็กไร้เดียงสา...แต่ใครจะรู้ว่าผมน่ะ ‘ร้าย’