เจ้าสาวมาเฟีย

“อย่าทำอย่างนี้เรียน่า” มือใหญ่ปลดแขนเล็กที่คล้องคอออกทั้งที่ใจเต้นแรงอยากจะกอดรัดร่างบางไว้กับตัวใจจะขาด
“ทำไมจะไม่ได้ละเมื่อก่อนเราก็นอนด้วยกันทุกคืน”
นั่นมันตอนที่เธอยังเด็ก เขาอยากจะเถียงใจจะขาดแต่ก็เลือกที่จะเงียบไว้เพราะถึงพูดอะไรออกไปคำพูดเดิมๆก็จะวนกลับมา
“กาเรนลืมสัญญาของเราสองคนแล้วใช่ไหม ถ้าเรียน่าเป็นของคนอื่นกาเรนก็จะไม่สนใจใช่ไหม” ดวงตากลมโตเอ่อล้นด้วยน้ำตา น้ำตาที่ไม่เคยมีใครได้เห็นนอกจากเขา คนที่เธอรักมาตลอดยี่สิบหกปี
“เรียน่า!” มือใหญ่เอื้อมมือออกไปหมายจะคว้ามือเล็กมากุมไว้แต่เรียน่าก็ถอยหลังกลับไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้ม
“เรียน่าเกลียดกาเรน”
ไม่มีวัน ไม่มีวันที่เขาจะปล่อยให้เธอเป็นของคนอื่นเด็ดขาด ถึงตายเขาก็ต้องได้เป็นเจ้าของทั้งตัวและหัวใจเธอ