เพียงฟ้าเคียงทราย

(ชีคราเชม ท่านหญิงเอลลัยล์)
เหตุการณ์คับขันทำให้ 'เขา' จำต้องพลิกสถานการณ์จากพระเอกเป็นโจรร้าย
ลักพาตัว 'ท่านหญิงแห่งซามาอ์' ไปกักขังไว้กลางทะเลทราย
โดยพลั้งเผลอมอบหัวใจทะนงดวงนี้ให้...ตั้งแต่วันแรกพบ
"นายเป็นใคร! ถึงกล้าทำแบบนี้ พวกนายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร"
"ถ้ายังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร ก็ไม่ควรจะรู้จักว่าผมเป็นใคร"
"บ้า! บ้า! อย่ามาตีฝีปาก จงรู้ไว้ ฉันคือท่านหญิงเอลลัยล์แห่งรัฐซามาอ์
ถ้าไม่อยากให้เกิดปัญหา ก็พาฉันไปส่งที่ซามาอ์เดี๋ยวนี้"
"อือ...จำได้แล้วว่าตัวเองเป็นใคร แต่เสียดายที่ด่าใครไม่เป็น ให้ผมช่วยดีกว่า
...ไอ้ชั่ว ไอ้เลว ไอ้โจรร้าย ไอ้คนป่าเถื่อน เลวไม่มีดี แกจับฉันมาทำไม...
อยากพูดอย่างนี้ไหมครับท่านหญิง"

(คู่ชีคฟาริฟ น้ำริน)
เพลิงแค้นสุมหัวใจบงการให้ 'เขา' ฉุดรั้ง 'เธอ' มาชิดใกล้
กลายเป็นเหยื่อเสน่หาของเทพบุตรในคราบซาตานร้าย
ทว่า 'แรงรัก' กลับแปรให้แรงแค้นนี้สิ้นสลาย
และทุรนทุราย เมื่อมิอาจห้ามใจไม่ให้รักเธอ
"อย่าทำแบบนี้นะน้ำริน" องค์ฟาริฟตวาดเสียงกร้าว มือแข็งพลิกร่างบางให้หันกลับมาเผชิญหน้า
"ฉันเกลียดคุณ"
"ไม่ต้องบอกก็รู้ ช่างเหมาะจริง ๆ เพราะเราคิดตรงกัน เธอมันก็แค่ของเล่นที่เล่นแล้วไม่ได้สนุกนักหรอก
ความสนุกมันจะเริ่มก็ต่อเมื่อชู้รักของเธอมันโผล่หัวมาต่างหาก"
"ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนไม่มีมารยาท แต่กรุณาอย่าดึงเอาคนที่ไม่เกี่ยวข้องมาจะได้ไหม"
"ทำไมจะไม่เกี่ยว ในเมื่อตอนนี้เธอคือนางบำเรอของฉัน เป็นสมบัติที่ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องหรือข้องเกี่ยว ใครที่เข้ามา ฉันจะคิดว่ามันคือชายชู้ทั้งนั้น

****นักอ่านที่น่ารัก เรื่องนี้รีไรท์ใหม่เล็กน้อย สำหรับนักอ่านที่ไม่เคยอ่านรูปเล่ม เรื่องนี้มีสองคู่นะคะ
และมีอธิบายศัพท์ที่เกี่ยวกับดอกไม้ในเรื่องไว้ท้ายเล่มค่ะ***