วิวาห์รัก ตรวนใจ

“ทำไมกับพี่ถึงทำรังเกียจ! ทีกับไอ้บ้านั่นทำไมถึงได้เที่ยวไปยืนยิ้มหวานให้มัน!!” นาวินร้องหาเหตุผลของอีกฝ่ายด้วยเสียงที่ดังสนั่นจนแพรชมพูผวาด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะตวาดกัน
“ถ้าใช่แล้วคุณจะทำไมไอ้หมอบ้า! คิดว่าตัวเองวิเศษวิโสมาจากไหนกันห๊ะ! กล้าดียังไงมาบอกว่ารักผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าฉัน คุณเห็นฉันเป็นตัวตลกนักรึไง! ถ้าอย่างนั้นจะมายุ่งทำไมเวลาที่ฉันกำลังจะไปมีความสุขกับผู้ชายคนอื่นบ้าง!!” แต่กระนั้นความโกรธก็มีมากกว่าสิ่งอื่นใดเธอเอ่ยขึ้นก่อนจะย้อนถามเขาด้วยท่าทีหน้าเชิดรั้น
“น้องแพร!!”
“ไม่ต้องมาเรียกฉัน! คอยดูนะฉันจะไปหาผู้ชายที่หล่อกว่าคุณมาทำสามีให้ดู ส่วนคุณจะไปจมอยู่กับแม่ริสาบ้าบออะไรนั่นก็เชิญ ปล่อย! อะ…อื้อ!!” นาวินตอบทุกคำสั่งด้วยการกระชากคนอวดดีตรงหน้ามาจูบอย่างรุนแรง จูบแรกระหว่างเขากับเธอมันช่างขื่นขมเสียจนแพรชมพูน้ำตาไหล เธอพยายามรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายที่ใกล้จะหมดไปเพราะจูบบ้าๆของสามีแต่ก็ยากเย็นเหลือเกินในยามนี้
ยามที่ใจทั้งใจกำลังสั่นไหวกับจูบที่อัดแน่นไปด้วยความโกรธของเขา แม้จะไม่รู้ว่าเขาโกรธเธอเรื่องไหน แต่ดูจากจูบรุนแรงในตอนนี้เธอรู้ได้ในทันทีเลยว่านาวินกำลังโกรธเธอโกรธมากซะด้วย!