เล่ห์เสน่หา

“คิดจะจับเขาละสิ คงเหนื่อยหน่อยล่ะ เขาเกิดในตระกูลผู้ดีเก่า เหมือนจะเคยอ่านประวัติเขาตามแมกกาซีนฝรั่งนะ เห็นว่า มีเชื้อสายเปอร์เซีย แต่แม่เป็นคนไทย ทางพ่อนั่นแหละ ที่มีปู่เป็นแขกขาว รวย ตระกูลนี้ รวยมานานแล้ว ถ้าภัสสามารถขายเขาได้สักสิบล้าน พี่จะยอมยกมือไหว้ “
“เปลี่ยนไหว้เป็นเงินดีกว่าพี่ พี่ช่วยหาทางให้ภัสไปเจอเขาหน่อยได้มั้ย ? “
“เฮ้ย พูดหยั่งกับตัวเองไม่มีฝีมือ ฝีมือไม่เท่าไหร่ แต่ฝีปากเธอ สะกดคนมาเยอะแล้ว มีเป้าหมายไว้พุ่งชน จำไม่ได้เรอะ เอาล่ะ ถ้านัดเขาได้เมื่อไหร่ บอกมา พี่จะช่วยภาวนาให้ "
ฝีปากเหรอ...ถ้ากับคนอื่น ฝีปากเราสะกดคนมานักต่อนักมาแล้ว แต่ท่าทางอีตาแขกขาวคนนี้ เหมือนพี่แกก่อกำแพงสูงปริ๊ดไว้กันตัวเอง ก็ สีหน้าเรียบสนิท สายตานิ่งสนิท จนเดาใจไม่ถูกว่าพี่แกคิดยังไง แบบนี้ตะหาก ที่ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องด้วยกลล่ะ แต่ จะเอาเล่ห์กลแบบไหนมาเข้าถึงแกได้ว๊า..มองดูไม่เห็นทางจริงๆ