ในหัวใจจอมมาร

“เธอคิดว่าการนอนกับฉันแค่คืนเดียว มันจะลบล้างความเลวระยำที่พ่อเธอทำไว้กับฉันได้หรืออย่างไร”
“แล้วอาดลยังต้องการอะไรอีกคะ เนื้อตัวของเปรียวอาดลก็ได้ไปหมดแล้ว เปรียวกับพ่อไม่มีอะไรจะชดเชยให้อาดลได้อีก”
“กับเธอมันอาจจะหมดจริงๆ แต่กับพ่อเธอ...ฉันไม่ค่อยแน่ใจ”
“อาดลหมายความว่าอะไรคะ”
“ก็...”
“อย่าบอกนะคะว่าอาดลจะไปแย่งอาพิศคืนมา! อาดลจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ ก็อาดลสัญญากับเปรียวแล้ว”
“สัญญาหรือ...ทำไมฉันจำไม่ได้ แล้วถ้าฉันทำแบบนั้นจริงๆ เธอจะมีปัญญาอะไรมาห้ามฉัน”
“ไม่ได้นะ ไหนอาดลสัญญาแล้วไง ว่าจะไม่ไปยุ่งกับพ่อและอาพิศอีก อย่าบอกนะว่าอาดลจะผิดสัญญา”
“ก็ถ้าเธอไม่อยู่ที่นี่...ฉันก็ไม่จำเป็นต้องรักษาสัญญาอะไรทั้งนั้น” ชายหนุ่มยิ้มเหี้ยมแล้วก้าวเข้ามากระซิบใกล้ๆ ริมฝีปากบวมแดง “จำไว้นะปิยวดี ถ้าวันไหนที่เธอก้าวออกจากที่นี่ คนที่ต้องกลับมาอยู่ในห้องนี้ก็คือพิศยา”
“อาดล...”
“ถ้าเธอจะไปจริงๆ ละก็ เก็บกระเป๋าแล้วก้าวออกไปจากไร่ของฉันได้เลย...ฉันไม่ห้าม!”