วิญญาณสาวป่วนหัวใจ

"ขอโทษนะคะพอล เพราะโยโกะคุณเลยต้องลำบาก"
"ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ยอมปล่อยคุณอยู่บ้านตามลำพังแน่ๆ"
"ทำไมคะ?"
"คือ...คือว่า.."
"พวกชาวบ้านเขารู้เรื่องเราแล้วใช่ไหมคะ" วิญญาณสาวที่บัดนี้มีน้ำตารื้นอยู่ที่เบ้า
"โยโกะ..."
"โยโกะรู้ค่ะ โยโกะได้ยิน คนที่เดินผ่านบ้านของเรา เขาพูดกันว่าคุณเป็นพวกนิยมของแปลก เสพสมกับผีอย่างโยโกะ
โยโกะขอโทษนะคะพอล ฮือๆ เพราะโยโกะ คุณเลยดูไม่ดีในสายตาคนอื่น"
"โธ่! โยโกะของผม" พลพลลุกขึ้นกอดวิญญาณสาวที่ตอนนี้ร้องไห้ออกมาเป็นสาย เธอคงได้ยินเรื่องราวมาไม่ต่างจากเขา
"ฮือๆ โยโกะขอโทษค่ะพอล ที่ทำให้คุณต้องเหนื่อยและลำบาก ฮึก! ฮือๆ คุณดีกับโยโกะเหลือเกิน"
"โยโกะ ไม่นะ ผมไม่ลำบาก ไม่เดือดร้อนเลย โยโกะ ผมเต็มใจ ได้ยินไหม ผมเต็มใจ คนพวกนั้นก็มีแค่ปากไว้พูดไปเรื่อย อย่าไปสนใจเลยนะ"
"ฮือๆ แต่..พอล..จะ.."
"ไม่! ผมบอกแล้วไง ว่าผมไม่เป็นอะไร ผมมีเงินเก็บ ผมจะซื้อบ้านฟ้าครามจากคุณชาติ จะปิดบ้านไว้เราจะอยู่กันแค่สองคนไม่มีใครมาข้องแวะอีก"
"ฮือๆ พอล...โยโกะรักคุณเหลือเกิน ฮือๆ"
"ผมก็รักคุณที่รัก ผมจะไม่ยอมให้อะไรมาพรากเราสองได้ ผมสัญญาจะปกป้องดูแลคุณด้วยชีวิตของผมเอง"