พ่อครัวหัวป่าก์

รัก สร้างชีวิตคู่แท้ คือการอยู่และดูแลกันทั้งชีวิต
ไม่ใช่การเดินหน้าไม่เหลียวหลัง ไม่ใช่บางเวลาของความทุกข์หรือความสุข
แต่เคียงข้างเสมอไม่ทอดทิ้งตราบลมหายใจของกันและกัน

“ถามจริงๆ เถอะ ตอนพ่ออยู่ ระหว่างที่พ่อกับแม่สร้างตัวมาด้วยกันนั้น
แม่คิดยังไงกับพ่อมั่ง”
“ก็เป็นทุกข์ พยายามจะช่วยเท่าที่จะช่วยได้”
“เพราะอะไรครับแม่”
“เพราะความรักมันไม่ได้แปลว่า ความชอบพอหรือพึงใจอย่างเดียวน่ะซิ
แต่มันแปลไปถึงการเกื้อกูล ช่วยเหลือซึ่งกันและกันด้วย
ถ้ารักโดยที่จะรอเป็นฝ่ายรับเพียงอย่างเดียว เขาเรียกว่า...เห็นแก่ตัว
แต่รักที่พร้อมจะรับและพร้อมที่จะให้ เป็นความรักที่สมบูรณ์”
กมลชนกกอดอกฟังผู้เป็นมารดาอย่างสนใจ
“แล้วถ้าสงสารล่ะครับแม่”
“มันเก๊าะคนละเรื่องกับความรัก... ความสงสารมันอาจจะเกิดได้โดยไม่ต้องรัก
หากถ้าเกิดความรัก ความสงสารเอ็นดู เชื่อถือ
และอีกราวๆ ห้าร้อยประการมันจะตามมาด้วย”
คุณกาญจนามองอย่างสงสัย “แกจะเรียนวิชานี้ไปทำไม”
“ถ้าผมอยากรู้จักผู้หญิง ไม่ถามจากผู้หญิงแล้วจะถามจากใครล่ะแม่”
“แต่ผู้หญิงก็ไม่เหมือนกันนะ”