ของหวานกับคนดี

นี่เป็นเรื่องราวของเจ้าชายองค์หนึ่ง ในแคว้นเล็กๆ แห่งหนึ่ง กับคนรักของพระองค์...ซึ่งเป็นผู้ชายธรรมดาๆ คนหนึ่ง

แคว้นนี้มีเจ้าชายหลายพระองค์ แต่มีไม่กี่พระองค์เท่านั้นที่เป็นพระโอรสคนโปรดของพระราชา หนึ่งในนั้นย่อมมีเจ้าชายภัทรวรรธรวมอยู่ด้วย ใครๆ ก็รู้ว่าเจ้าชายภัทรเป็นคนดี น้ำใจงาม และทำงานเก่ง พระองค์ทำงานในกรมเมือง ช่วยพระบิดาดูแลทุกข์สุขของประชาชน ปีนี้พระองค์อายุ 32 ปีแล้ว แต่ยังไม่มีพระชายา ทั้งๆ ที่พระองค์เป็นผู้ชายที่ ‘เนื้อหอม’ คนหนึ่ง เวลามีใครทูลถามเรื่องนี้ พระองค์ก็มักจะตอบว่า

“ฉันยังไม่เจอใครที่ถูกใจ”

พอมีคนที่พอจะ ‘สนิทๆ’ กับพระองค์หน่อยทูลถามว่าโปรดหญิงสาวแบบไหน พระองค์ก็ว่า

“ก็แบบที่ทำให้ฉันชอบได้น่ะซี”

คำตอบแบบกำปั้นทุบดินแบบนี้ถูกนำไปตีความกันหลากหลาย แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครรู้สักทีว่า ‘แบบที่ฉันชอบ’ นั่นน่ะคือแบบไหน

พูดถึง ‘ความชอบ’ ของเจ้าชายภัทร คนในวังต่างรู้กันว่าที่แน่ๆ ก็มีอยู่หนึ่งอย่าง คือขนมหวาน พระองค์โปรดเสวยขนมหวานตามหลังข้าวได้ทุกมื้อ ไม่มีเบื่อ พ่อครัวแม่ครัวในวังต่างพยายามคิดค้นขนมหวานชนิดใหม่ๆ มาเอาใจพระองค์เสมอๆ พอได้รับคำชมก็ยิ้มปลื้มตัวลอย ใครคิดจะเอาใจพระองค์ก็ไม่ยาก หาขนมหวานแปลกๆ อร่อยๆ มาถวายก็เป็นอันใช้ได้ ไม่ว่าจะเป็นขุนนางหรือหญิงสาวต่างก็ใช้วิธีเดียวกัน ว่ากันว่าเป็นเพราะพระองค์นี่เอง...ที่ทำให้หญิงสาวหลายบ้าน ทั้งในวังนอกวังพยายามฝึกปรือฝีมือทำขนมจนเชี่ยวชาญ
และก็เป็นเพราะขนมหวานนี่เอง ที่ทำให้พระองค์ได้พบกับ ‘คนที่ทำให้ฉันชอบได้น่ะซี’ ในที่สุด