อย่าเกลียดฉัน

บ้า! โผล่มาจากไหน ไม่ยอมชะลอเลย เอ๊ะ! นั่น อะไร..?
มีถุงผ้าสีดำหล่นอยู่ อังสนาก้มลงหยิบขึ้นมา อะไรน่ะ หนังสือมั้ง หนักเชียว เอ แล้วเขาพุ่งรถไปอย่างนั้น ไม่ได้รู้สึกเลยหรือว่าทำของหล่นไว้ จะเอาไปคืนเขาได้ที่ไหนละนี่ ไม่ทันเห็นหน้าเห็นตาด้วย เพราะเขาใส่หมวกกันน๊อค
เหลียวซ้ายแลขวา ไม่มีใครเลย เขาโผล่มาจากไหนนี่ เราก็รีบเสียด้วย จะให้ยืนรอ คงไม่ไหวหรอก เดี๋ยวดูก่อนดีกว่า ว่าเป็นอะไร ถ้าไม่มีค่า ก็จะเอาไปฝากร้านขายของชำโน่นก็แล้วกัน
มีม้านั่งเก่าๆตรงปากซอยแคบๆ คงเป็นของชาวบ้านละแวกนี้เอามาทิ้งไว้ เด็กสาวลงนั่ง ลองแหวกดูในถุง เอ มีกระดาษสีน้ำดาลอีกชั้น เหมือนซอง. .หัวใจเต้นแรงทันที เมื่อเห็นเป็นซองธนาคาร และ..
ถึงกับมือเย็นเฉียบ เมื่อลองแหวกปากถุงดู ตายแล้ว แบงค์พันเป็นปึกๆเลย ห้าปึก! แบบนี้ ใช่ ห้าแสน หรือเปล่าโอย ๆ ทำไงดี ?...
รู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว เด็กสาวกอดมันแน่น จ้องถนน เผื่อเขาย้อนกลับมา เราก็จะ. คืน ให้เขา...
แถวนี้ ไม่ค่อยมีคนผ่านไปมาเลย สมองเฉื่อยชาเมื่อกี้ ตั้งแต่ผิดหวังจากป้าจินต์ กลายเป็นหนักอึ้ง ตื่นกลัว ตื่นเต้น มือเริ่มสั่น หัวใจเต้นแรงจนเหมือนจะทำให้หน้ามืดเป็นระยะ
เรา..ไม่ ได้ ขโมย นะ....ลอง นั่งรอสักสิบห้านาฑีแล้วกัน ถ้า ไม่มา..เราก็จะ..
เอาไปให้แม่เปลี่ยนไตสิ ถ้าเขาตามหาเงินล่ะ แต่ เขาจะไปตามหาเราได้ที่ไหน ถ้าเราไม่บอกเขาเสียอย่าง แม่สำคัญกว่า รอแม่หายดี เราจะ..พยายามหาเงินไป..คืนเขา เขาอาจจะออกข่าว เราก็จะคอยตามข่าว จดชื่อ จดที่อยู่เขาไว้ แล้วค่อยหาทางติดต่อ บอกคืนเขาทีหลัง...