TOO-TICKY ทูทิกกี้กับพี่ยิ้มหวาน (นิยาย BOY LOVE/YAYOI)

ริมฝีปากสวยของเดือนคณะวิศวะยกยิ้มเป็นรอบที่เท่าไหร่ของสิบนาทีนี้ก็ไม่รู้ ร่างสูงยืนแอบอยู่บริเวณตึกหลัก หลังต้นไม้ใหญ่ที่พอจะอำพรางตัวเขาจากสายตาคนข้างหน้าถ้าหากเจ้านั่นจะหันมามองล่ะก็นะ

แต่ดูท่าจะยาก เพราะดูเหมือนจะหลงรักท้องทะเลซะขนาดนั้น ตั้งแต่เดินตามมา เขายังไม่เห็นเจ้านั่นเลิกมองแล้วยิ้มให้ท้องทะเลเลย

ก็ทะเลธรรมดาๆนี่หว่า ทำไมถึงได้ดูหลงรักและมีความสุขขนาดนั้น
แจมินคิดขำๆ ก่อนจะกดเซฟวีดีโอที่กดอัดเอาไว้ตั้งแต่เจ้านั้นทำท่าฮาร์ททึปิ้วๆ ไม่รู้เหมือนกันว่ากดอัดไว้ทำไม รู้ตัวอีกทีก็ตอนเก็บมือถือใส่กระเป๋าเสื้อแล้วเนี่ย


แจมินยังยืนอยู่ที่เดิม ตาเรียวฉายแววครุ่นคิดบางอย่าง เห็นคนตัวบางเดินไปหยุดตรงจุดสิ้นสุดสะพานปูน ก่อนหย่อนก้นลงนั่ง ดูชิลล์ไม่เร่งร้อนเร่งรีบเหมือนคนอื่นๆที่อยู่ด้านนอกคณะพฤกษศาสตร์ออกไปสักนิด สังคมที่เขาหันหลังให้แล้วเดินตามเจ้านี่เข้ามาที่นี่ มหาวิทยาลัยเดียวกันแท้ๆทำไมบรรยากาศแตกต่างกันเหมือนฟ้ากับเหว

ครู่เดียวเจ้าเด็กนั่นก็รั้งเบ็ดที่หย่อนเอาไว้ ตวัดฟึบเดียวปลาตัวโตๆก็กระดอนเด้งขึ้นมาจากทะเลราวกับเรียกได้ง่ายๆอย่างนั้น

ยิ้มอีกแล้ว… เจ้าเด็กนั่นมันมีความสุขอะไรนักหนาเขาอยากรู้จริงๆเชียว
ร่างสูงตัดสินใจก้าวออกจากที่ซ่อน เดินกึ่งวิ่งจุดหมายคือคนตัวเล็ก จะดูเป็นผู้ชายก็คล้ายผู้หญิง จะให้มองเป็นผู้หญิงก็ละม้ายคล้ายผู้ชาย เอาง่ายๆคือเหมือนทอม

“ทู-ทิกกี้” ไม่รู้อะไรดลใจให้นาแจมินเอ่ยเรียกเจ้าเด็กนี่ด้วยชื่อตัวการ์ตูนทอมบอยจิตใจดีที่รักการตกปลาเป็นชีวิตจิตใจจากเรื่องมูมิน
ตัวแจมินยังแปลกใจ แต่ก็ไม่เท่าเจ้าตัวเล็กที่หันขวับมาหาเขาทันที “นาย!”

หืม…? แจมินยิ้มมุมปาก รู้สึกเหมือนตัวจะพองขึ้นนิดๆด้วยความภาคภูมิใจ รู้จักฉันสินะ เดือนคณะวิศวะที่โด่งดังที่สุดในมหาวิทยาลัย ฉายาคิลลิ่งสไมล์คือนาแจมินคนนี้! นี่เองงงงงง

“เป็นใครอ่ะ”

พรืดดดดดดดด แจมินเสียหลักหัวเกือบทิ่มลงทะเลดีที่เหรินจวิ้นมือไวคว้าปลายขากางเกงเขาไว้ได้

แต่เดี๋ยวนะ… จับปลายขากางเกง การทรงตัวที่ไม่ค่อยดีเพราะการลื่นพรืดเมื่อกี้ แล้วยังมาโดนดึงปลายขากางเกงอีก จะเกิดอะไรขึ้นไม่ต้องสืบ
แจมินร่วงจากสะพานปูนลงสู่ผิวน้ำทะเลด้วยท่าที่เรียกได้ว่า ไม่เป็นท่า!

ตู้ม!!!