ซ่อนดวงใจ ใต้รอยรัก

เพราะเหตุใดธรรศและมัฌชิมาจึงหันหลังจากกัน ซ้ำร้ายความสัมพันธ์คืนเดียวยังสร้างดวงใจน้อยๆน่าหลงใหล แต่ถูกซ่อนเร้นภายใต้รอยรักของคนทั้งคู่อีกด้วย

+++++++++++++++++++++++++++++++++

“ยัยหนูเป็นลูกของใครกันแน่”

มัชฌิมาคงไม่รู้ตัวว่าตนเองหายใจลึกและยาวราวกับต้องการสงบสติอารมณ์ก่อนตอบเขาแบบกำปั้นทุบดิน
“จะลูกใครก็ลูกอุ่นสิคะ”

“พี่หมายถึงว่าใครคือพ่อของยัยหนู”

“...พี่ธรรศลืมไปหรือเปล่าคะว่าอุ่นแต่งงานกับพี่นิล และเราก็มียัยหนู”

“อย่างนั้นหรอกเหรอ...อยากรู้ไหมว่าพี่ได้หลักฐานอะไรของพอใจมา”
เขาถามด้วยท่าทีคล้ายเป็นต่อ

คนเป็นแม่กางปีกป้องทันที นึกกังวลตามหากเป็นอย่างที่เขาพูด เรื่องจะยุ่งไปกันใหญ่
“อย่ายุ่งกับอุ่นและลูกนะคะ”

“นี่คือการขอร้อง?”

“อุ่น...เปล่า”

“งั้นพี่จะได้ให้ใครสักคนช่วยขุดเรื่องนี้เอาให้ชัดๆกันไปเลย ว่าจ้างนักสืบเก่งๆมันคงไม่กี่ตังค์หรอกมัง อุ่นคิดว่าไง”

“ไม่นะคะพี่ธรรศ อุ่นขอ...”

ธรรศยิ้มกว้างกว่าเก่า วางแก้วเหล้าในมือลงก่อนเดินมาตรงมาหาเธอ จนยืนประจันหน้ากันแล้วค่อยโน้มหน้ามาเสียใกล้ บอกเสียงเบาแต่หนักแน่นเน้นความหมาย“พี่เคยบอกแล้วนี่ ว่าถ้าขอร้องพี่ ต้องแลกกับอะไร”

เธอผงะส่ายหน้าน้อยๆ “อุ่นไม่มีทางทำแบบนั้นเด็ดขาด ถ้าทับทิมรู้เข้า…”

เขาตามมากระซิบคำพูดใส่หน้าเธอ
“อุ่นไม่พูด พี่ไม่พูด ใครจะรู้”
ก่อนจะรัดแขนรอบลำตัวอ้อนแอ้น มัชฌิมายกมือขึ้นดันอกแกร่งๆนั่นโดยอัตโนมัติ ต่อว่าเขาปากคอสั่น

“ทำไมพี่ธรรศเห็นแก่ตัวแบบนี้คะ”

“พี่เรียนรู้มาจากอุ่นไง”
ธรรศกระซิบวาจาร้ายกาจเหนือริมฝีปากของเธอ
ก่อนจะบดเบียดคลึงเคล้าลงมาอย่างหนักหน่วง