ปราบพยศนางหงส์

เขาคือผู้ชายหัวแข็ง เธอคือผู้หญิงหัวดื้อ
เขาบ้างาน เธอรักสนุก
เขาหนักแน่น เธออ่อนไหว
เขามีแผนจะปราบพยศเธอ แต่เธอ...ไม่มีวันยอมลงให้ใคร!

วินาทีแรกที่ปากประกบปาก ภูเบศรับรู้ได้ว่ากุศลินช็อกไปนิดหนึ่ง จากนั้นเธอจึงโต้ตอบกลับมาแบบเจ็บแสบ
เห็นเธอตัวเล็กๆ แบบนั้นแต่น้ำหนักมือที่ทุบ จิก ข่วน หยิกเขานั้นไม่เบาเลย ส่วนขาก็พยายามกระทืบเท้าเขา พยายามเอาตัวรอด แต่ภูเบศรู้ทัน เมื่อถูกกระทืบเท้าไปสามทีเขาก็ดันจนเธอเสียหลัก จำต้องก้าวตามเขาไปยังโซฟาซึ่งอยู่ในห้องรับแขก ไม่ห่างจากจุดที่ปะทะอารมณ์กันเท่าใดนัก
ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วจนภูเบศนึกไม่ถึง และก็จำไม่ได้ด้วยว่าสุดท้ายมันลงเอยแบบนี้ได้อย่างไร
เขารู้เพียงแค่ว่า ร่างซึ่งทอดตัวอยู่ใต้ร่างเขาช่างนุ่มนิ่มหอมหวาน แม้จะเต็มไปด้วยพิษสง แต่กระนั้นถึงต้องเจ็บก็ยังคุ้มค่ากับการได้ดอมดม ลูบไล้ และดื่มด่ำกับเรียวปากซึ่งมีรสสัมผัสราวเมรัยจากสวรรค์