สลับขั้วยั่วรักซาตาน

จากซาตานร้ายที่เคยผลักใสเธออย่างเลือดเย็น ไอศูรย์ อเล็กซิโอ กัสซินี่ กลับเปลี่ยนเป็นชายหนุ่มที่แสนดี เมื่อเขาค้นพบหัวใจของตนเองว่า รักนางบำเรอแสนหวานคนนี้มากเพียงใด แต่เขาก็ได้ผลักใส มุกรวี ออกจากชีวิตไปอย่างไร้เยื่อใย ที่สำคัญเธอได้หอบเอาเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาติดไปด้วย และแน่นอนมุกรวีต้องเกลียดเขา...แต่ชายหนุ่มก็สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ยอมให้เธอหลุดมือไปจึงทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอและลูกกลับคืนมา แม้ต้องถอดเขี้ยวอันแหลมคมของตนวางไว้แทบเท้าเธอก็ตาม...
“มุกรีวี อมรภิวัฒน์ จะรับรักผม ไอศูรย์ อเล็กซิโอ กัสซินี่ ไหมครับ คุณจะให้โอกาสและยกโทษให้ผมสักครั้งได้ไหมที่รัก..” ไอศูรย์คุกเข่าต่อหน้าเธอซึ่งนั่งตัวตรงอยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวสวยมือหนาเอื้อมไปกอบกุมมือบางไว้มั่น
“คุณเก็บคำว่ารักของคุณไว้เถอะค่ะ เพราะตอนนี้มันไม่สำคัญสำหรับฉันแล้ว”
“ไข่มุก...” ชายหนุ่มได้แต่ครางในอกอย่างปวดร้าวกับคำพูดแสนเย็นชา ใบหน้าหวานละมุนที่เคยยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยนเอาใจ คำพูดแสนไพเราะเสนาะหูซึ่งเขาเคยได้ยินบ่อยๆ ไม่มีอีกต่อไป...
จากชายหนุ่มแสนสุภาพ เคียงภู พี่ชายต่างเลือดผู้แสนดีของมุกรวี ต้องกลับกลายมาเป็นหมาป่าเจ้าเล่ห์ เมื่อพบกับนางสมันน้อยจอมแสบ ไอศิยา คุณหนูแสนสวยน้องสาวของไอศูรย์ ที่เคยกลั่นแกล้งปั่นป่วนเขาเข้ามาเป็นกองหนุนสำคัญของพี่ชายเพื่องอนง้อหญิงในดวงใจที่เคยถูกผลักใสอย่างเลือดเย็น...และเขาก็สัญญากับตัวเองว่า จะต้องได้ครอบครองสาวน้อยจอมแสบคนนี้ให้ได้ ทั้งตัวและหัวใจ
“เป็นบ้าอะไรของนายเนี่ย นายถั่วพูเน่า” และแล้วสรรพนามเดิมก็กลับมา
“ก็แค่...มีอะไรวิ่งตัดหน้ารถ”
“อะไร ฉันไม่เห็นจะมีอะไรเลย มีแต่ป่าๆๆ แล้วก็ป่า”
“ก็แรดป่าไง มันวิ่งผ่านหน้าไปเมื่อกี้ เธอมัวแต่ดูรูปขี้เหร่ๆ ของตัวเองเลยไม่เห็น”
“นี่ นายๆ ฮึ้ย! คนบ้าป่าเมืองไทยมันจะมีแรดมาวิ่งเพ่นพ่านเหมือนสวนสัตว์ซาฟารีได้ยังไงกันยะ” ไอศิยาทำท่าฮึดฮัดเมื่อเห็นท่าทางยียวนนั้นพร้อมทั้งคำประชดของเขา แรดที่ไหนจะวิ่งเพ่นพ่านแถวนี้กันล่ะถ้าเคียงภูไม่ได้ว่าเธอ