หนึ่งเดียวในใจ..คือเธอ

หนึ่งความรักที่แม้ปิดกั้น..แต่กลับก่อเกิดอย่างรวดเร็วจนแทบไม่ทันรู้ตัว
ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มา แต่ไม่อาจรักษาไว้ได้
กับอีกหนึ่งความรักที่ไม่เคยคาดคิด..แต่กลับค่อยๆ ก่อเกิดเป็นความผูกพันแนบแน่น
ไม่เคยเรียกร้องใดๆ ยอมจากไปก็เพื่อเปิดโอกาสให้คนที่รัก
เรื่องราวความรักที่ต้องอาศัยเวลาและการเรียนรู้ด้วยหัวใจในการข้ามผ่านอุปสรรค
เพื่อคนที่เป็น ‘หนึ่งเดียวในใจ’ อย่างแท้จริง
…………………………..

รักหวานชื่นของทายาทธุรกิจบันเทิงยักษ์ใหญ่อย่าง ‘ศิลาดล’ กับหญิงคนรักต้องมาสะดุด เมื่อชายหนุ่มต้องไปศึกษาต่อยังต่างประเทศ แต่หญิงสาวกลับไม่ยอมเข้าใจอะไรทั้งนั้น ความห่างไกลทำให้เธอหวาดกลัว กลัวว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอจะขาดสะบั้น เธอจึงชิงหั่นมันเสียก่อนด้วยการ ‘บอกเลิก’ เขา

จากวันนั้น..ศิลาดลกลายเป็นคนเย็นชา ปิดกั้นความรัก ไม่คิดว่าจะมีใครรักและเข้าใจเขาได้อีก กระทั่งได้กลับมาเจอ ‘ธนิษฐา’ นักร้องสาวในสังกัดกลุ่มบริษัทพันธมิตรผู้เป็นเพื่อนรักของน้อง หญิงสาวทำให้หัวใจที่เคยด้านชากลับมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง เขาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เธอมาอยู่ใกล้ ในขณะที่ ‘ธนิษฐา’ ค่อยๆ ก้าวเข้ามาอยู่ในหัวใจ โชคชะตาก็นำพาอดีตคนรักอย่าง 'จิลลาภัทร' ให้หวนกลับ

เมื่อตัวจริงเขามาก็ถึงคราวที่ ‘คนคั่นเวลา’ อย่างเธอต้องจากไป..
…………………………………………..

BMW สีดำมาจอดรออยู่ด้านหน้าแล้ว ธนิษฐารีบวิ่งออกมาขึ้นรถ ตัวเธอเปียกนิดหน่อย เพราะฝนกำลังตกพรำๆ

“เปียกไหม ธนิษฐา” ศิลาดลมองหน้าคนที่เพิ่งเข้ามาในรถแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดหยดน้ำเล็กๆ ตามแขนของเธอ

“เปียกแขนนิดเดียวค่ะ ไม่เป็นไร ดีนะคะที่ยังไม่ตกหนัก เราออกมาก่อน”

ศิลาดลโน้มตัวไปใส่เข็มขัดนิรภัยให้หญิงสาว หน้าเขาก็ไปวนเวียนอยู่ใกล้ๆ หน้าเธออีก “ฉัน เอ่อ ขอหอมเธอหน่อยได้ไหม ธนิษฐา” เขาพูดพลางจ้องหน้าเธออยู่อย่างนั้น

“เธอไม่ตอบ ฉันถือว่าได้”
ขณะที่หญิงสาวนิ่ง ชายหนุ่มก็ฉวยโอกาสกดจมูกลงบนแก้มเธอ เขารับรู้ถึงความร้อนผ่าวบนแก้มนุ่ม เขายิ้มให้เธอ เห็นเธอเอามือลูบแก้มที่ถูกหอม ถ้าเขามองไม่ผิดเขาเห็นเธอแอบยิ้ม เขาอยากให้ถึงบ้านเร็วๆ

รถวิ่งออกจากงานมาได้ยังไม่ทันเท่าไหร่ ศิลาดลก็หยุดรถ..

ธนิษฐาเห็นต้นเหตุที่ทำให้ชายหนุ่มต้องหยุดรถกะทันหัน ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่เดินตัวสั่นเพราะความหนาวท่ามกลางลมแรงและฝนพรำอยู่ข้างทางทำให้หญิงสาวรู้สึกใจหายวาบกับสิ่งที่กำลังจะเกิด เธอหันไปมองคนข้างๆ ที่ยังคงนั่งนิ่ง แต่สายตาของเขากลับพุ่งไปที่เธอคนนั้น สีหน้าเขาดูกังวลและเคร่งเครียด แบบนี้อีกแล้วสินะ เหตุการณ์เดิมๆ เธอจะไม่มีวันให้มันเกิดขึ้นอีก เธอคงรับไม่ไหว ถ้าเขาจะพูดกับเธอแบบนั้น ถ้าเขาจะไล่เธอลงจากรถ..

ธนิษฐาสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วค่อยๆ ผ่อนออก หันไปฝืนยิ้มกับคนข้างๆ “เอ่อ พอดีฉันลืมของสำคัญไว้ในงาน ดะ เดี๋ยวฉันกลับไปเอาก่อนนะคะ”

ขณะที่หญิงสาวกำลังจะเปิดประตูลงไป ศิลาดลรีบคว้ามือเธอไว้ แวบหนึ่งเธอรู้สึกดีใจมาก แต่ทว่า..

“ฝนมันตก เธอเอานี่ไปด้วยนะ แล้วรอฉันอย่าไปไหน เดี๋ยวฉันจะกลับมารับเธอ” เขาส่งร่มให้เธอโดยที่ไม่ได้มองหน้าเธอสักนิด ตาเขายังคงมองจ้องไปที่เธออีกคน ผู้หญิงที่เดินตัวสั่นอยู่ข้างหน้า..

“แล้ว คุณ..”

“ฉันไม่เป็นไร” พูดจบชายหนุ่มก็รีบเปิดประตูรถวิ่งออกไปเลย ไปหาเธออีกคน

คนตัวบางก้าวออกมาจากรถ กางร่มแล้วยืนมองเขาที่วิ่งไปหาเธอคนนั้น หญิงสาวเห็นเขาถึงตัวหล่อนแล้ว เขาถอดเสื้อสูทออกคลุมตัวหล่อนไว้ แล้วหล่อนก็โผเข้ากอดเขา เขาเองก็โอบหล่อนตอบเช่นกัน เป็นอย่างนี้สินะ มันก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ ถึงจะถูกต้อง มันถูกอยู่แล้วที่เขาต้องเป็นห่วงและดูแลหล่อน..

ธนิษฐาหันหลังกลับเดินไปในทางที่เพิ่งจากมา น้ำตาของหญิงสาวไหลปะปนไปกับสายฝน เนื้อตัวเริ่มเปียกปอนจากสายน้ำที่สาดกระเซ็นเข้ามาภายใต้ร่มคันเล็กตามแรงลม..