ทหารอากาศที่รัก

“แต่อะไร? คุณไม่มีสิทธิ์มารั้งฉันไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ฉันไม่ได้เงินเดือนเลยนะเนี่ย”
“ผมคิดค่าข้าว ค่าน้ำ ค่าไฟ” เหนือเมฆบอกกวนๆ
“ห๊ะ!” คนตัวเล็กตะโกนเสียงสูงทันที ชายหนุ่มยิ้มมุมปากอย่างเป็นต่อ
“คุณนี่มันหน้าเลือดที่สุดเลย!” สิมิลันบ่นอุบ
“ดูสิ ตั้งแต่คุณมาอยู่ค่าน้ำค่าไฟบ้านผมขึ้นตั้งเยอะ แถมยังต้องจ่ายค่ากับข้าวให้ป้านีเพิ่มอีก เงินเดือนผมแต่ละเดือนไม่ได้เยอะเลยนะคุณ” เขาแกล้งบ่นยาวๆ ทั้งที่ปกติตัวเองเป็นคนพูดน้อย
“แล้วยังไง?” หญิงสาวถามกวนประสาทกลับ
“ผมมีข้อแลกเปลี่ยนแทนค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากับข้าวที่คุณต้องจ่าย” เขายื่นข้อเสนอ
“พึ่งรู้ว่าคุณเป็นคนขี้งก” สิมิลันแขวะอีก
“ผมก็งกแค่กับคุณคนเดียวนะ” เหนือเมฆบอกเขินๆ
“ฉันควรจะซึ้งเหรอ?” หญิงสาวถามแดกดัน