โปรดลืมฉัน

เจ้าตัวทำหน้าตกใจ รีบยกมือแตะใบหน้า ขณะเพื่อนๆโห่ “มันเพิ่งจะจิบไปสองอึก เหล้าแก้วนั้น ไอ้ตี๋ชงบางจนเหมือนน้ำเปล่าแล้วฮะ “
“เป็นหมอ เขาห้ามดื่มเหรอ ? พี่ว่า หัดเอาไว้ก็ไม่เสียหลายนะน้อง ลองให้รู้ว่าเวลาเมามันเป็นยังไง อีกหน่อยจะได้ไม่เที่ยวไปเมาหัวทิ่มบ่อตายไง ว่ามั้ย ?”
หนุ่มๆมองมือเรียว ที่นิ้วชี้สวมแหวนคล้ายมีแมลงทับตัวใหญ่เกาะ เคลื่อนไหวคีบน้ำแข็ง ก่อนเทเหล้าราดลงไปในแก้ว ยกขึ้นแกว่งๆ ขณะอีกแก้ว หล่อนเทน้ำเปล่ารอไว้ พอเห็นทุกสายตามองอย่างสนใจ โดยเฉพาะเด็กที่เมลาณีกำลังเอ็นดูสายตาทึ่งจัดของเขา เธอก็กระดกแก้วเหล้าดื่ม ก่อนตามด้วยน้ำเปล่า
“นี่คือ ออนเดอะร๊อค มันก็ตรงตามศัพท์แหละ คือ เหล้าราดบนน้ำแข็ง ส่วนมากต้องเป็นเหล้าวิสกี้ระดับนี้แหละ แต่ถ้าได้จอห์นี่บลู มันจะได้รสชาติกว่า ดื่มแล้ว ตามด้วยน้ำเปล่า หรือถ้าคอแข็งพอ ซัดเพียวๆ อร่อยกว่าแยะ “
อูว์..อัสนีแอบครางในใจ ดื่มเก่งขนาดนี้เชียวหรือ...
“นี่ พวกคุณ รู้ตัวป่าวว่า มานั่งหงอยเป็นลิงง่วงอยู่กลุ่มเดียว ออกไปติ๊ดชึ่งกันไม่ดีกว่าเรอะ ? ซอสจ๋า พอพี่ลิ้มเหล้าไป เริ่มอยากออกกำลังกายแล้วนะ ไปขยับแข้งขยับขากันดีกว่า เพลงมันส์ออก “
“อ่า ผม..”
“ไม่ใช่บอลรูม ไม่สนสเต็ป แค่ไปยึกยักเป็นเพื่อนพี่แค่นี้ ไม่ได้เรอะ แน่ะ เห็นสองกลุ่มนั่นมั้ย ไม่มีใครหงอยสักคน “
หนุ่มยังสั่นหน้าดิก ก่อนหน้าตื่น เมื่อหล่อนวางแก้วแรง คว้าข้อมือเขาหมับ ท่ามกลางเสียงปรบมือเชียร์ของเพื่อนอีกสามคน
“มา เร็ว ถ้าไปยืนแข็งเป็นท่อนไม้ พี่ตีก้นให้จริงๆด้วย “