มาเฟียต้อนรัก

“ไม่ไป อย่านะ ไม่” จีราพัชร์หลับหูหลับตาดิ้นรนจากการเกาะกุม ไม่ว่าจักรินทร์จะพูดอะไร ก็ไม่สามารถซึมเข้าไปในโสตประสาทของจีราพัชร์ได้เลย
จักรินทร์กัดริมฝีปากแน่น ความเจ็บที่ต้นแขนยังเจ็บไม่เท่าความเจ็บที่หัวใจ สภาพของจีราพัชร์ไม่ต่างอะไรกับคนเสียสติ
ฮ่าวเทียนค่อย ๆ เปิดประตูเข้าไปในห้องพยาบาล ชายหนุ่มไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ต่อให้อาเซินจะสั่งลูกน้องมาเอาชีวิตก็ยอม ขอแค่ได้อยู่กับคนรักอย่างจีราพัชร์เท่านั้นพอ
“ผมจะไม่ยอมอีกแล้ว ผมจะไม่มีวันห่างจากคนที่ผมรักอีกแล้ว”
“ผมก็จะไม่ยอมแล้วเหมือนกัน” เป็นประโยคแรกที่หลุดออกจากปากของจักรินทร์ ดวงตาคมสบตากับฮ่าวเทียนอย่างตัดสินใจแน่วแน่เช่นเดียวกัน