ของขวัญปีใหม่

กรี๊ดดดดด เสียงกรีดร้องทำให้ของขวัญผวาตามด้วยเสียงคำรามราวกับเสียงฟ้าร้องของปันยธร ปีใหม่ผละไปนั่งที่เตียงเอามือเสยผมทำหน้ายุ่งความรู้สึกกระวนกระวายไม่ต่างจากของขวัญไพล่คิดไปว่า หรือเพราะเหตุนี้ที่กิ่งแก้วปฏิเสธผู้ชายหน้าตาดีอย่างปันยธร คือ คุณปันของเขาเสพความรุนแรง
“ไปดูดีกว่านะใหม่”
“เฮ้ย! ดูได้ยังไงกัน”
“ก็เคาะประตูสิ”
“เสียมารยาทนะกิ๊ฟ รู้ทั้งรู้ว่าเขาใช้เวลาส่วนตัวทำอะไรกันอยู่”
“ไม่หรอก มันจบแล้วนี่นา”
เสียงร้องนั้นบ่งบอกว่าปันยธรบรรลุสวรรค์ชั้นฟ้าไปแล้ว ส่วนที่กิ่งแก้วร้องนั้นไม่รู้ว่าเจ็บหรือเสียว
“เขาอาจเล่นหลายรอบเหมือนเราสองคนนะกิ๊ฟ” ปีใหม่พูดไม่ทันขาดคำเสียงร้องก็ดังมาอีก
“อ๊ายยย คุณปัน ไม่เอา อย่าทำพอได้แล้ว”
“อีกนิดสิ คุณปันยังไม่อิ่มเลยนะครับ”
“แต่เจ็บนะ”
“เจ็บแต่เสียว แรงกว่านี้ก็ยังได้”
“คุณปัน อย่านะ อื้อ...ไอ้ผู้ชายบ้าตัณหากลับ พอแล้ว กิ่งไม่เอา”
เพี้ยะๆๆ “ซี๊ดดด โอ๊ย...กิ่งจ๋า หนูกิ่ง คุณปันรักหนูกิ่ง”
เพี้ยะๆๆๆ “ฮื่อๆๆ กิ่งเกลียดคุณปัน”
“ไม่จริงหรอก ร่างกายหนูบอกว่ารักคุณปัน ดูสิตอดรัดใหญ่เชียว รัวๆ เลย”
อาโย่วโยว ไอ้กิ่ง แกตอดเหมือนปลาตอดเหยื่อไหมวะ
ของขวัญกลืนน้ำลายหน้าแดงก่ำ แล้วก็ต้องตกใจเมื่อปีใหม่ผลุนผลันออกไปจากห้อง เธอจึงต้องวิ่งตามเขาออกไป
“เฮ้ย ไอ้ใหม่ ช้าก่อนแก” ไม่ทันแล้ว ไหนว่าเสียมารยาทไงล่ะ
ก๊อกๆๆ ปังๆๆๆ ปีใหม่เคาะประตูแล้วทุบรัวๆ พลางส่งเสียงเรียก
“ออกมาเดี๋ยวนี้นะคุณปัน ออกมาเจอผมข้างนอกเดี๋ยวนี้”
“ใหม่ มารยาทใหม่ เขาผัวเมียกันนะ แกอย่าโวยวายสิ อาจเป็นรสนิยมส่วนตัวเขาก็ได้” เธอกอดร่างปีใหม่ไว้กลัวว่าเขาจะขาดสติถีบประตูพังห้องเข้าไป
“อ้าว ตะกี้แกชวนฉันออกมาดู บอกให้เคาะประตูไงล่ะ ตกลงแกจะเอายังไงกันแน่วะ”
อ้าว ของขวัญทำหน้าเหลอหลา แล้วหัวเราะเขินๆ ปีใหม่เอี้ยวตัวหันมาจุ๊บจมูกเล็ก ดวงตายาวรีเปล่งประกายเอ็นดู
“เออ...จริงด้วยสิ” เกาหัวแก้เขินหลบสายตาที่จ้องมองมา
จ้องกันอย่างนี้ กลับเข้าห้องไปป้าบๆ กันเถอะไอ้ใหม่
“ไปๆ กลับห้องไปป้าบๆ กันดีกว่า”
“เฮ้ย!” เขารู้ได้ยังไงว่าเธอคิดจะชวนเขากลับห้องไปป้าบๆ
ปีใหม่หัวเราะรั้งร่างเธอเข้าไปกอดแล้วระดมจูบจนเธอหายใจแทบไม่ทัน