วิมานลวง

“ คุณ คุณไม่ทำหรอก ใช่ไหม ”
เสียงสั่นประหม่าเรียกสายตาของชายหนุ่มให้ละจากพวงแก้มมายังริมฝีปากอิ่ม ดวงตาคู่สวยกลับทอดประกายสั่นระริก ไม่อาจกดข่มความกลัวในใจเอาไว้ได้อีกแล้ว ฟาโลนยกยิ้มเล็กน้อยไล้ปลายจมูกไปตามพวงแก้มและลำคอระหง
“ เธอชื่ออะไร? ” เป็นครั้งแรกที่เขาอยากรู้
“…โล โลลิต้า ”
“ โลลิต้า หวาน…สมกับกลิ่นของเธอ ”
“ ใช่ไหม ตอบฉันมาก่อน คุณจะไม่ทำอะไรฉันใช่ไหม ”
“ แล้ว…ผมมีเหตุผลอะไรที่จะไม่ทำมันล่ะ..ในเมื่อมันเป็นสิทธิ์อันชอบธรรมที่ผมสามารถทำได้อย่างถูกต้องตามกกหมาย..หรือว่าตอนนี้เกิดกลัวขึ้นมา ”
“ กฏหมาย? มันไม่ถูกต้องสักนิด ”
“ ไม่ถูกต้อง? ”
เขาชักหน้าออกมาในขณะที่เกือบจะลงไปสูดกลิ่นหอมจากทรวงอกที่กำลังจะถูกมือทั้งสองปลดเปลื้องอาภรณ์ ดวงตาของทั้งสองสบกัน
“ ใช่ มันไม่ถูกต้อง เรื่องนี้มันไม่ควรเกิดขึ้น เพราะมันไม่ได้มาจากความรัก”
“…ไม่จำเป็นต้องมีความรัก เรื่องแบบนี้เราก็สามารถทำกันได้ ”
“ แต่คนที่ทำแบบนั้นคือคนไม่มีหัวใจ ไม่รู้จักรักใคร และจะเสียสละเพื่อใครไม่เป็น ”


โลลิต้า ถูกยัดเยียดคำว่าเจ้าสาวเพียงเพื่อต้องปกป้องไร่องุ่นของบิดาที่รักให้พ้นจากการถูกยึดครองจากนายทุนหน้าเลือด แต่ 'สามี' ผู้โหดร้าย ป่าเถื่อน และเย็นชา อย่างฟาโลน ดากัซโซ
ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลาปานเทพบุตร เจ้าของเรือนกายกำยำแน่นหนั่นไปด้วยกล้ามเนื้อ นี่น่ะหรือที่จะมอบความอ่อนหวาน อ่อนโยนให้หญิงสาวบริสุทธิ์เช่นเธอ
นัยน์ตาสีนิลราวฟ้ามืดร้ดาวนั่น มีเพียงความป่าเถื่อนแข็งกระด้าง หิวกระหายในเซ็กส์ที่ปราศจากความรักโดยสิ้นเชิง และตำแหน่งเมียกำมะลอที่เขาตราหน้าให้เธอนั้น มันช่างมีค่าไม่ต่างอะไรจากโสเภณีหิวเงินคนหนึ่งแม้แต่น้อย!

***นิยายดราม่าเข้มข้น พระเอกโหด เถื่อน นางเอกแสนดี อ่านไปแล้วอย่าแอบเกลียดพระเอกของเค้านะเตง เพราะตอนท้ายหวานจนน้ำตาลเรียกพี่เชียวล่ะ