เมียข้างหัวใจ

สัญญาแต่งงานของเมียข้างหัวใจ 6 เดือน
กับความรักและคนรักที่ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครลืมเลือนกันและกัน

คคนางค์จะต้องเจออะไร และต้องหนักแน่นแค่ไหน
ปฐวีจะหันมามอง และรักษาเมียที่ดีที่สุดคนนี้ไว้ได้หรือเปล่า

“มาอยู่กับผมหกเดือน เล่นละครบังหน้าให้และทำให้ผมพอใจที่สุด แค่หกเดือน ถ้าคุณตกลงตอนนี้ ผมยินดีเซ็นเช็คให้ ตัวเลขเท่าไรคุณไปกรอกเอาเอง แล้วจะเอาไปเบิกกับธนาคารไหนก็ได้บนโลกนี้ได้ทุกเวลา”
หมับ !
ข้อมือบางถูกมือแกร่งรวบจับไว้ได้ทันเวลา ก่อนที่ฝ่ามือน้อย ๆ นั้นจะเหวี่ยงมากระทบกับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาอีกครั้ง
“คุณมีสิทธิ์ตอบแต่คุณไม่มีสิทธิ์มาตบหน้าผม เอาหรือไม่เอา” ปฐวีกระตุกข้อมือดึงร่างสาวตรงหน้าเข้ามาหาตัวเองเล็กน้อย แล้วจ้องเข้าไปในดวงตาพร้อมกับพูดออกไปอย่างจริงจัง
“อยากได้ฉันนักใช่ไหม ได้ ! ฉันตกลง” คคนางค์ก็ตอบกลับมาเสียงเรียบก่อนจะเปลี่ยนแววตามาเป็นเยาะหยัน
และเมื่อได้ยินคำตอบที่พึงใจ ปฐวีก็ได้แต่กระตุกยิ้มบาง ๆ ส่งไปให้
“เมื่อคุณใช้เงินซื้อฉัน ฉันก็มีสิทธิ์จะเรียกร้องในฐานะเจ้าของร้านค้าและสินค้าที่คุณต้องการ
ถ้าคุณจะให้ฉันไปอยู่ด้วยเป็นเวลาหกเดือน ทำให้คุณพอใจที่สุด แล้วก็ช่วยเล่นละครบังหน้าอะไรก็ไม่รู้แหละ ฉันก็ต้องการค่าเซ็นสัญญาและค่าบริการของฉัน สำหรับค่าเซ็นสัญญาหนึ่งล้านบาทถ้วน แน่นอนว่าไม่รวมค่าบริการในแต่ละครั้ง ซึ่งฉันคิดค่าบริการของฉันครั้งละห้าแสนบาท เป็นไง สินค้าฉันคุณพอจะรับราคาไหวไหม” พูดจบก็จ้องตาเขากลับอย่างไม่เกรงกลัว
“ผมขอต่อรอง”
“หึ” เมื่อคคนางค์ได้ยินที่เขาตอบกลับมา เธอก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจ เมื่อมันเป็นไปตามที่คิด ก็ใครที่ไหนจะยอมซื้อผู้หญิงไปอยู่ด้วยในราคาแพงบ้าบอขนาดนั้น ไม่มีใครสติดีที่ไหนเขาทำกันหรอก
“ผมยินดีจ่ายทั้งค่าเซ็นสัญญาและค่าบริการในแต่ละครั้งให้กับคุณทุกบาททุกสตางค์ แต่ผมขอเพิ่มเงื่อนไขอีกสองข้อ คือหนึ่งคุณต้องทำตามที่ผมบอกทุกอย่าง ซึ่งผมคำสั่งของผมทุกข้อจะไม่ผิดศีลธรรมแน่นอน และสองคือกรณีที่คุณเรียกร้องจะบริการผมเอง คุณต้องจ่ายเงินคืนให้ผมในครั้งนั้น ๆ เป็นจำนวนเท่ากับค่าบริการในแต่ละครั้ง หรือถ้าคุณไม่ยอมบริการผม คุณก็ต้องจ่ายเงินคืนให้ผมเหมือนกัน” ยกเว้นกับผู้ชายคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอคนนี้
คคนางค์ได้ฟังก็ถึงกับยืนตะลึงอึ้งค้าง นี่สติสตังเขายังครบถ้วนอยู่หรือเปล่า เขาพูดบ้าอะไรออกมา
“ส่วนเรื่องละครหลอกตา ผมแค่ต้องการให้คุณแต่งงานกับผมเพื่อแก้ปัญหาการคลุมถุงชนจากป๊ากับแม่”
“ห๊ะ” เสียงที่แสดงความตกใจหลุดออกจากปากของคคนางค์อีกครั้ง เมื่อปฐวีพูดถึงละครตบตา
“ป๊ากับแม่ต้องการให้ผมแต่งงานและมีหลานให้ท่าน ถ้าผมไม่เลือกแต่งกับใคร ท่านจะหาเจ้าสาวที่ไหนก็ไม่รู้มาให้ผมทันที ไหน ๆ คุณก็จะเข้าไปอยู่บ้านผม กินนอนด้วยกันทุกวัน ถ้าจะแต่งงานหลอก ๆ ก็คงจะไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง หรือคุณจะไปอยู่กับผมเฉย ๆ ล่ะ” พูดเสร็จจัดแจงมัดมือชกเสร็จ
“จะบ้าหรือไง สัญญามันไม่ได้รวมถึงการแต่งงานด้วยนี่” คคนางค์ค้านออกมาเมื่อเห็นว่าเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่ และมันก็ไม่ใช่แบบที่เธอคิดไว้
“งั้นก็ทำสัญญาให้รวมถึงเรื่องนั้นด้วยสิ ผมยินดีจ่ายค่าเซ็นสัญญาสองฉบับ และแน่นอนว่าถ้าคุณตกลง เงินสองล้านบาทจะเข้าบัญชีคุณภายในสิบห้านาทีนี้”
“ไม่ ! ฉันไม่คิดว่าโลกนี้จะมีคนบ้าแบบคุณอยู่ ฉันไม่เซ็นสัญญาอะไรกับใครทั้งนั้น ปล่อย ! ฉันจะกลับบ้าน” หญิงสาวพยายามแกะข้อมือให้ออกจากการเกาะกุมของเขา
“คุณถอนคำพูดไม่ได้หรอก แต่ก็นะ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ผมก็เข้าใจว่าคุณต้องใช้เวลา เอาอย่างนี้ คุณกลับไปคิดก่อนก็ได้ ถ้าตกลงเมื่อไหร่ให้คุณไปพบผมที่บริษัทก็แล้วกัน”
“ไม่”
“ถึงยังไงคุณก็ต้องเดินกลับมาหาผม ในไม่ช้านี้หรอกดาว”
“ไม่ ! ปล่อย !” คคนางค์สะบัดมือออกจากเขาได้ ก็รีบเปิดประตูออกจากห้องไปทันที แต่ก็ยังไม่วายที่คนในห้องจะตะโกนตามหลังเธอออกมา
“อีกไม่นานคุณต้องเดินกลับมาหาผม ยิ่งคุณรีบใช้เงินมากเท่าไหร่คุณก็ต้องกลับมาหาผมเร็วเท่านั้นแหละดาว”