ว่าที่เจ้าสาว

“ทำไมต้องขัดทั้งตัวล่ะ ? ก็ เราอวดเขาแค่แขนขาไม่ใช่เหรอ ?”
มารดาค้อนเป็นนัยๆ “ต้องทั้งตัวจ๊ะ จะต้องขัดอย่างนี้จนผิวหนูกลมกลืนไปทั้งตัวก่อนแต่งงานจ๊ะ เข้าหอแล้ว เจ้าบ่าวจะได้ไม่ผิดหวังไง ที่ผิวหนูไม่ได้นวลเฉพาะแขนขา “
แม่เราเป็นเอามาก เฮ้อ. ความเป็นลูกสาวที่แม่เคยต้องปรนนิบัติทำทุกอย่างให้ตั้งแต่เด็ก ทำให้ต้องลงไปนอนในอ่าง ปล่อยให้มารดาละเลงครีมไปแทบจะทุกซอกทุกมุม จนถึงขาอ่อน จึงค่อยยันตัวขึ้น ยกมือห้ามเสียงหลง
“แม่ ตรงนั้นไม่ต้อง เดี๋ยวแสบ “
หม่อมหลวงถมทองเองก็ผละตัวขึ้นจากท่าก้มจากขอบอ่าง ทำท่าหน้ามืด เหงื่อพราวเต็มหน้า จนลูกสาวอดสงสารไม่ได้ เมื่อท่านยกมือลูบหน้าพลางหลับตาอย่างเหนื่อยอ่อน
“โอย ก้มนานๆหน้าจะมืด จำไว้นะลูก ว่าแม่ลงทุนขนาดนี้แล้ว หนูต้องสานต่อจนกว่าจะได้พ่อเนื้อหอมคนนี้มาเป็นสามี “
แม่หนอแม่. .ไม่รู้ว่าควรดีใจที่เกิดมาเป็นลูกแม่ ผู้แสนจะยอมตรากตรำทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกสบายหรือไม่ ยังจำได้ว่า ตอนอายุสักสิบขวบ เธอซึ่งอวบอ้วนมาตั้งแต่เด็ก เพราะมารดาปรนเปรอตามใจ ท่านเริ่มกลัวเธอจะโตเป็นสาวอ้วน เธอจึงต้องเข้าคอร์สลดความอ้วนของท่าน ซึ่งกว่าจะผอมเพรียว หุ่นราวกับนางแบบ ท่านก็เหนื่อยแฮ่กมาหลายปีทีเดียว
การจะหาสามีสักคน มันต้องลงทุนกันขนาดนี้เชียวหรือ. โอ้ย แสบผิว..!