ผีสาวเจ้าเสน่ห์

“สัญญาตอนนั้น เราถือว่าเป็นการโมฆะไปดีกว่าไหม” อเล็กยิ้มเผล่

“คนใจร้าย มิน่าล่ะใคร ๆ เขาถึงได้เตือนเอาไว้ว่า อย่าหลงเชื่อคำพูดของผู้ชายง่าย ๆ ผู้ชายสมัยนี้ช่างฉอเลาะ เอาใจเก่ง หลอกให้เชื่อแล้วก็ถีบหัวส่ง ฟันแล้วทิ้ง หน้าไม่อาย โป้ปดมดเท็จ คำพูดปากจากผู้ชายไม่มีอะไรที่เป็นความจริงเลย คุณพ่อคุณแม่คะ หนูโดนผู้ชายหลอกแล้วค่ะ...หนูขอโทษค่ะ

“ดะ...เดี๋ยวก่อนสิ ใครฟันเธอแล้วทิ้งกัน” อเล็กอ้าปากพะงาบ ๆ

“ดวงดาวเจ้าขา หนูทำผิดอะไรไว้ ชาตินี้ถึงได้มาเจอกับผู้ชายประเภทนี้ ตายไปแล้วยังโดนผู้ชายหลอกอีก หลอกให้หนูเชื่อใจ แล้วก็ทิ้งไปอย่างไม่ใยดี เพลย์บอยตัวพ่อฟันแล้วทิ้ง ฮือๆ” มีนายังคงปิดหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้น

อเล็กยกปลายนิ้วขึ้นกุมขมับ

ถูกต้องล่ะ เขาเป็นผู้ชายเพลย์บอยเที่ยวผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า แต่ไม่เคยมีใครพูดจาตรง ๆ เหมือนถูกตะปูทิ่มแทงลงกลางอกแบบนี้ โดยเฉพาะ ‘ผี’ อเล็กขมวดคิ้วมุ่น ถึงใครจะว่าเขายังไง แต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยเที่ยวหลอกลวงใคร หรือเคยไปฟันใครแล้วทิ้งไปอย่างไม่ใยดี เหมือนกับที่ผู้หญิงคนนี้พูดหรอก

“นี่คุณ ผมจำไม่ได้เลยนะว่าไป ‘ฟัน’ คุณตั้งแต่เมื่อไหร่”

“คุณ ‘ฟัน’ ที่ความรู้สึกของฉัน ทำร้ายจิตใจฉันจนมันป่นปี้ไปหมด มันไม่เกี่ยวกับร่างกายหรือจิตใจหรอกรู้เอาไว้ด้วย”

“เอ้า !? ตกลง ฟันก็ฟัน เอาล่ะเลิกร้องไห้สักทีได้ไหม” อเล็กโน้มใบหน้าลงไปหาเอื้อมมือกะจะปลอบประโลม แต่เมื่อคุณเธอเงยหน้าขึ้นมาจากฝ่ามือ เขาก็ต้องร้องลั่นตาเหลือก

..ความที่ห้องของอเล็กไม่ได้เปิดม่าน ทำให้หน้าตาของแขกผู้ไม่ได้รับเชิญ ที่แต่งหน้าอ่อน ๆ ทามาสคาร่าและปัดแก้มทั้งสองข้าง เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับคราบน้ำตาปนเปื้อนมาสคาร่าดำเขลอะ ผมอันยุ่งเหยิงปิดใบหน้าไว้ครึ่งซีกดูช่างน่าสะพรึง ราวกับปีศาจที่เพิ่งออกมาจากหลุมฝังศพ แก้มทั้งสองข้างมีรอยเปรอะเปื้อนของคราบน้ำตาสีดำไหลเป็นทาง เรียวปากก็ซีดเซียวราวกับคนเพิ่งตายมาใหม่ ๆ

ทำเอาอเล็กร้องลั่น ถอยห่างออกจากเธอแทบไม่ทัน

“ว้ากกก ผี !”

“ห๊ะ !? ผีเหรอ ไหนล่ะฉันกลัวผี”

ยัง..ยังไม่รู้ตัวอีก ว่าเขาว่าให้ใคร