สุดแค้นแสนรัก เล่ม 2 (2 เล่มจบ)

“เรื่องยงยุทธ พี่จะทำอย่างไร” ทำอย่างไร ก็คือ สองพี่น้องนั้นสันนิษฐานว่า ที่ยงยุทธเป็นแบบนี้ก็เพราะนางแย้มล้างสมอง และวิธีเดียวที่จะทำให้ยงยุทธ เคารพ ศรัทธา กลับมาหาแม่ได้ คือต้องบอกความจริงในอดีตให้เขาได้รับรู้ แต่ว่าหนทางเข้าหายงยุทธนั้นก็แทบไม่มี

ไม่มีในวันนี้ ไม่ใช่เพราะมีนางแย้มกันท่าเช่นในอดีต แต่ว่าไม่มีเพราะยงยุทธเองที่ไม่เปิดใจยอมรับแม่ตัวนั่นเอง

“พี่ก็ได้แต่สวดมนต์อ้อนวอนพระ ให้ช่วยดลใจให้เขา ให้เขาฟัง พี่บ้าง ชีวิตนี้จากเขา พี่ไม่หวังอะไรมากหรอกอุไร พี่หวังให้เขารู้ว่า พี่รักเขา พี่คิดถึงเขาทุกวัน พี่อยากให้เขายอมรับว่าพี่เป็นแม่ก็เท่านั้น”

เป็นเรื่องเก่าๆ เป็นประโยคเก่าๆ ที่อุไรได้ยินได้ฟังมาตลอด ๑๙ ปี ๑๙ ปีแห่งความขมขื่น ๑๙ ปี ที่แม้ความรักจากผู้หมวดทวีที่เลื่อนขั้นขึ้นมาจนเป็นใหญ่เป็นโตก็ไม่สามารถบรรเทาทุกข์ข้อนี้ของพี่อัมพรได้...




-------------


“ยงยุทธ ยุทธจริงๆ ด้วย ยุทธกลับมาแล้ว” จากที่ยิ้มๆ พอเห็นน้ำตาของหลาน ผู้เป็นย่าก็ระงับความคั่งแค้นใจไว้ไม่ได้ เมื่อหลานจับมือแล้วทรุดลงข้างเตียงแล้วซบหน้ากับมือร้องไห้ นางแย้มก็สะอึกสะอื้นปิ่มว่าจะขาดใจตาย นางดีใจที่หลานกลับมาดูใจก่อนตาย

แต่ที่ทุกคนไม่คาดคิดว่าจะได้ยิน ก็คือถ้อยคำปนสะอื้นเสียงดังก้องห้องที่เกิดจากความเหลืออดเหลือทนของยงยุทธ “ทำไม ทำไม คนที่ทำร้ายผม ต้องเป็นย่าด้วย ทำไม ทำไม”

พอได้ยินหลานร้องไห้พลางถามด้วยน้ำเสียงเช่นนั้น นางแย้มก็ตะโกนระบายไฟที่สุมอยู่ในอกออกมา “ทำไมนะเหรอ ทำไมนะเหรอ ยงยุทธอยากรู้ใช่ไหมว่าทำไม ย่าถึงเลวย่าถึงชั่ว”

“แม่ๆ แม่ๆ ” พะยอมกับประยูรรีบเข้าไปหาแม่ พยายามปลอบ แต่ว่าผู้เป็นแม่ก็บิดตัวไปมาจนกระทั่งสายน้ำเกลือหลุด

“ย่ามันชั่ว ย่ามันเลว ย่ามันเลว ย่ามันคนไร้หัวใจ ย่ามันคนใจดำ อีแย้มคนนี้มันใจร้าย แล้วใครละแล้วใครมันทำกับย่าก่อน ใครมันทำกับกูก่อน ถ้าไม่ใช่โคตรเหง้าฝั่งนั้นทำกับกูก่อน กูจะเป็นอย่างนี้ไหม”

“ลลดา ดึงยงยุทธออกไป” ประยูรสั่งการ ลลดาดึงยงยุทธให้ลุกขึ้นแล้วลากไปยังระเบียง ยงยุทธต่อยกำแพงสองสามทีจนกระทั่งมือแตก ลลดาหวีดร้องก่อนจะรั้งมือของเขาไว้

“อย่าทำร้ายตัวเอง อย่าทำอย่างนี้”

“พี่เล่นละครไม่ได้ พี่เล่นละครไม่ได้ น้องดาเข้าใจไหม พี่เกลียดย่า พี่เกลียดย่า พี่เกลียดย่า”

“พี่ยุทธ พี่อย่าพูดอย่างนี้” ลลดากอดยงยุทธที่สั่นเทาเพราะแรงสะอื้นไว้ ฟากนางแย้มเองก็ร้องไห้โฮๆ ตีอกชกหัว จนกระทั่งพะยอมกับประยูรตกใจ แต่ว่าสุดานั้นกลับมองภาพ ‘สุดแค้นแสนรัก’ ระหว่าง ย่าหลานด้วยความสะใจ เพราะเมื่อเขากล้าพูดว่า เขาเกลียดย่า เขาก็ไม่ควรได้สมบัติของย่าไปแม้แต่น้อย