สนามหัวใจรักร้าย

“ผมนึกว่าคุณจะแท้งเสียอีก..รอส ผมแทบคลั่ง..บราวน์ไม่ยอมบอกผมตั้งแต่แรก ผมขอโทษที่ผมมาช้า...”

“ฉันไม่ได้แท้ง จะบ้ารึไงราล์ฟ ลูกแข็งแรงดี เขาชอบถีบฉันตอนเช้าๆมันทำให้ฉันหงุดหงิดมาก ปล่อยเถอะค่ะคุณต้องไปให้หมอเย็บแผลนะ มันแตก..”

สีหน้าของคนสองคนที่จ้องตากันอยู่นานสองนานนั่นทำให้บรรยากาศรอบกายนั้นตกอยู่ในความเงียบกริบ แทบไม่มีใครที่จะกล้าหายใจแรงเลยด้วยซ้ำ

ภาพชายหนุ่มที่ปล่อยน้ำตาไหลนั้นยิ้มให้หญิงสาวทั้งน้ำตา เขาก้มหน้าลงไปจุมพิตปากของเธอแผ่วเบาด้วยความรักท่วมท้นในแววตา

“ผมชนะแล้วรอส ผมจะบอกคาร์สันให้เลิกบังคับใจคุณซะที ต่อไปคุณจะมีสิทธิ์ในชีวิตของคุณเอง รอส..ผมเสียใจที่ทำให้คุณโอมเจ็บตัว แต่ถ้าปล่อยให้เขาชนะ คาร์สันจะหาทางเบี้ยวเขาได้แน่ แต่กับผม ตาแก่นั่นคงไม่กล้าผิดคำพูด ไม่อย่างนั้นผมจะแฉพวกเขากับสื่อในลอนดอน พวกแกรนท์หน้าบางจะตายไปเขาไม่กล้ากับผมแน่..”