ขอบคุณเป็นเพื่อนกัน วันที่ฉันแทบไม่เหลือใคร

งานน่ะ... จะยากเย็นแสนเข็ญอย่างไร เธอสู้ไหว จะมาแบบไหน เธอพร้อม ‘สู้!’ และ ‘ลุย!’
แต่เรื่องแม่นี่สิ!... ต่อให้เข้มแข็งเพียงใด ขึ้นชื่อว่า ‘แม่’ เธอ
ย่อมเจ็บปวด และบางเรื่องก็ตัดสินใจยาก
ทว่า ขอให้เป็นสิ่งที่ ‘ถูกต้อง’ มิใช่ ถูกใจใคร... เธอก็พร้อมจะให้ความร่วมมือ
เผลอยกมือลูบใบหน้าที่ถูกแม่ตบเย็นวานนี้ ความเจ็บนั้นหายไปแล้ว... แต่ความเจ็บปวดที่ใจยังคงมีอยู่!
เย็นวานนี้ เธอขัดใจไม่ยอมให้เงินแม่ไป เพราะเงินที่แม่ขอ
จำนวนนี้ เธอต้องการจะนำไปชำระค่าเทอมน้องๆ ในอีกไม่กี่วันที่จะถึงนี้ ถ้าเอาเงินก้อนนี้ให้แม่ไปเล่นการพนันอีก เธอจะเอาเงินที่ไหนมาทัน นอกจากกู้เงินนอกระบบแต่เธอจะไม่กู้เด็ดขาด
ซึ่งเธอก็ตั้งใจไว้แล้วว่า... จะไม่ใจอ่อนตามใจแม่ใน ‘ทางที่ผิด’ อีกต่อไป
ฉะนั้น เธอจึงยอมเจ็บ เพื่อ ‘ความถูกต้อง’ มิใช่ถูกใจผู้เป็นแม่ เธอควรมี ‘เนื้อใน’ อะไรเป็นของตัวเองไว้บ้าง... มิใช่ให้ใครมา ‘บงการ’ ชีวิตไปหมด
แม่ก็แม่เถอะ!