ศาสตร์สิเน่หา

เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของคนเราเมื่อกามเทพแผลงศรรัก
เป็นคำถามที่ ฌองพล นักวิทยาศาสตร์หนุ่มเพลย์บอยจะต้องค้นหาคำตอบให้ได้สำหรับวิทยานิพนธ์ แต่ก่อนอื่นเขาจำเป็นจะต้องหาอีหนูทดลอง นัยน์ตากลมโตใสแจ๋วของน้ำฉานที่เบิกกว้างเมื่อตกอยู่ในวงแขนของฌองพล บอกให้เขารู้ว่าสาวหน้าเกลี้ยงเกลาผิวเนียนราวดอกการะเวก แลดูเชยๆ คนนี้แหละ เหมาะที่จะใช้ทดลองยา

หล่อนกลายเป็นแมลงเม่าสาวที่หลงไฟนีออนในดวงตาของเขาอีกรายหนึ่ง เขาหลอกใช้หัวใจของเธอ แม่หนูทดลองเนื้อนุ่มเป็นเดิมพันเพื่อแลกกับปริญญาเอกที่ไขว่คว้า

กว่าจะรู้ว่าการทดลองกลับขั้ว แมลงเม่าปีกใสกลับสอนรักแท้ให้กับไฟนีออนเชิงสูงเช่นเขา ฌองพลก็ย่ำแย่เสียแล้ว เพราะสมองของเขาโกหกไม่เก่ง มันตะโกนว่าผมรักคุณน้ำฉาน ในขณะที่ใจของเขาไม่กล้าจะรัก
งานวิจัยศาสตร์สิเน่หาของฉองพลจึงกลายมาเป็นมหากาพย์แห่งความรักไปอย่างเลี่ยงไม่ได้


...อย่าชดใช้ให้เพราะคุณแค่รู้สึกผิด คุณไม่ต้องทดแทนอะไรให้หรอก ฉานเองต่างหากที่ผิดที่ไม่ปกป้องตัวเองปล่อยใจให้รักคุณ ทั้งที่รู้ว่าคุณไม่อยากให้สิ่งใดกับฉาน ให้ไม่ได้แม้แต่ความจริงใจ...
“ผมให้หัวใจไม่ได้ ผมบอกฉานแล้วไง บอกแล้ว ...แต่ผมให้แหวนแทนใจได้ ทำไมฉานไม่รับ ทำไม ผมจริงใจ ผมไม่ได้ให้ฉานเพราะรู้สึกผิด แต่ผมมอบให้เพราะผม...ผมอยากรักฉาน” คำ ‘รัก’ ผิวแผ่วถูกกลืนหาย กลบด้วยก้อนสะอื้น ภาพของผู้หญิงคนที่เขาอยากจะรัก พร่าเลือนในคลองจักษุด้วยม่านน้ำตาที่หยาดพรูราวทำนบทลาย

...ฉานควรจะยอมรับตั้งแต่ต้นว่าคนโง่ย่อมเป็นเหยื่อของคนฉลาด...
“คนโง่คือผม ไม่ใช่ฉาน นอกจากจะฉลาดกว่าผมแล้วฉานยังกล้าหาญกว่าผม ...กล้าที่จะรักผม คนขี้ขลาด”

...ฉานไม่เสียใจที่รักคุณ แต่เสียใจที่คุณไม่ไว้ใจฉาน แค่บอกฉานตรงไปตรงมา บอกกันตรงๆ ฉานพร้อมจะเป็นหนูทดลองให้คุณ เพียงแค่คุณขอ ฉานให้คุณได้ทุกอย่าง ขอเพียงให้คุณขอเท่านั้น..
.“ผม...ขอ...โทษ”