หน้ากากพรางเล่ห์

ชยุต ซานีฟ ชายหนุ่มผู้มาตามหาความฝัน จนวันหนึ่งเขาได้มีโอกาสเข้าร่วมการแข่งขันร้องเพลงใส่หน้ากาก ความสามารถในการร้องเพลงของเขาเป็นที่ประจักษ์แก่คนทั้งประเทศ จนลงคะแนนโหวตให้เขาได้เป็นผู้ชนะ และอีกแค่เพียงไม่กี่นาที ชายหนุ่มก็จะได้เปิดเผยให้คนทั้งประเทศได้รับรู้ว่าภายใต้หน้ากากที่ยืนหยัดด้วยความสามารถในการใช้เสียงที่เปี่ยมล้นนั้นเป็นใคร แต่เขากลับไม่ได้รับโอกาสนั้น เมื่อจู่ ๆ ก็มีคนมาลอบทำร้ายแล้วจับเขาไปโยนทิ้งเอาไว้ข้างทาง

โชคดีที่ยังมีหญิงสาวที่จิตใจดีอย่าง มุทิตา ทับตะวัน ซึ่งเป็นผู้มาพบและช่วยชีวิตเขาด้วยการพากลับมารักษาตัวที่บ้าน แต่จะทำอย่างไรเมื่อวิธีการช่วยเหลือของเธอนั้น กลับถูกมองว่าไม่ถูกต้องเหมาะสมในสายตาของญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวที่เธอรักและเคารพ...
-----------------------------------------------
น้ำจิ้ม:-
“โอ๊ย! ปวด..ปวดหัว..โอ๊ยยยย” ชายหนุ่มถึงกับกุมขมับร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง เมื่อพยายามจะคิดแต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก และอาการปวดหัวก็กลับเข้ามาแทนที่อีกครั้ง
“เฮ้ย! นาย ๆ เป็นอะไร ปวดหัวมากเหรอ ไหวหรือเปล่า ไปหาหมอเลยดีกว่าไหม เดี๋ยวฉันพาไป” มุทิตาตกใจรีบเข้ามาจับตัวชายหนุ่มถามอาการ
“ไม่! ผมไม่ไป ผมไม่ไปไหน ผมไม่ไป โอ๊ย!” ชายหนุ่มปฏิเสธเสียงแข็ง
“เออ ๆ ไม่ไปก็ไม่ไป งั้นกินยาแล้วนอนพัก ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว ฉันไม่ถามอะไรแล้วก็ได้” หญิงสาวเจ้าของบ้านประคองร่างชายหนุ่มให้ลุกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะยัดยาใส่เข้าปากของเขาไปแล้วหยิบแก้วเทน้ำเข้าปากคนป่วยตามไปด้วย แล้วจึงจัดท่าให้เขาได้นอนสบาย ๆ บนโซฟาตัวใหญ่
“อะไรวะ ตื่นขึ้นมาก็ทำท่าจะเอ๋อเลย ไอ้มุเอ๊ย! เห็นแววซวยมาถึงหน้าประตูบ้านแล้ว” มุทิตาลุกขึ้นส่ายหัวไปมาพร้อมกับเดินบ่นพึมพำออกไป
-----------------------------------------