ร้อยรักพรางตะวัน

“เขาว่าเกษตรกรมักไม่รวย ถึงไม่จนแต่ก็ไม่มีใครรวยเลยนะ จะสบายสู้รับเงินเดือนประจำได้เหรอ ไหนอนาคตจะต้องเลี้ยงครอบครัวอีก”

“ณุหมายถึงอนาคตไปอีกหลายปี รอเก็บตังค์ได้เยอะ ๆ ก่อน ค่อยคิดทำกินตอนแก่น่ะ”

“งั้นถ้าณุแก่เมื่อไหร่ ให้อรอยู่ด้วยนะ”

“หืม... อะไร... อยู่ดี ๆ มาขออยู่ด้วย”

ภาณุเหลียวมองคนข้างกายในระยะใกล้ชิด ตาสบตามีความหมายในคำพูด ไม่ต้องมีคำอธิบายก็ทำให้ทั้งสองเกิดอาการขัดเขินโดยไม่รู้ตัว

“หมายความว่าไง” ภาณุเอียงคอล้อเลียน “พูดใหม่ซิ”

“ไม่ได้ยินก็แล้วไป ช่างเถอะ” อรณีเมินหน้าทำปากยื่น

เปิดเผยถึงขนาดนี้ยังไม่รู้ จะซื่อบื้อไปถึงไหนกัน

+++++++++++++++++++++++++++++++++

มันเป็น ‘ความรัก’ เขารู้ตัวมานาน แต่จะทำเช่นไรในเมื่อสถานะของความเป็นเพื่อนมันค้ำคอให้อับจนคำพูดอยู่ทุกวันนี้

ยิ่งเสียงหัวใจที่ดังประหลาดเมื่อตอนเช้า ยามที่หวั่นไหวไปกับกลิ่นหอมและใบหน้านวลแสนเคยคุ้น พาลให้ความรู้สึกที่เก็บลึกมานานเริ่มไม่ไหวอีกต่อไป

คิดจะรุกก็กลัว กลัวเสียรัก เสียเพื่อน กลัวหล่อนไม่เห็นค่า ไม่มีราคาในสายตา
ยิ่งอรณีเป็นเหมือนตุ๊กตาแก้วน่าทะนุถนอมในสายตาของใครต่อใคร

มีหรือที่คนธรรมดาอย่างเขาจะกล้าหยิบจับให้ตุ๊กตาแก้วแสนสวยตัวนั้นให้ต้องเป็นริ้วรอยด้อยค่า

+++++++++++++++++++++++++++++

เรื่องของ อรณี นักแสดงสาวชื่อดังจอมเหวี่ยง กับ ภาณุ วิศวกรหนุ่ม เพื่อนสนิทร่วมมหาวิทยาลัยที่ยืนยาวความสัมพันธ์สิบปีในระดับแค่เพื่อนสนิท

ต่างคนต่างไม่ยอมเผยความในใจที่มีต่อกันทำให้ความสัมพันธ์คาราคาซังไปต่อไม่ได้ หากไม่มีใครมาเร่งปฏิกิริยา เรื่องรักลับ ๆ ในใจก็อาจจะจบลงแค่คำว่า ‘เพื่อนสนิท’ เท่านั้น

เอาใจช่วยทั้งสองคนให้ค้นพบรักแท้ของกันและกันและก้าวผ่านอุปสรรคทั้งปวงเพื่อ ‘ความรัก’ ด้วยกันนะคะ