ไฟสวาทชีคจอมเถื่อน

ชาฟากีย์ อารีฟ มูซัมมิน ชีคหนุ่มที่ได้รับฉายาว่า "พญาเหยี่ยวแห่งทะเลทรายอัฟฟายาร์" เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มน่าเกรงขามภายใต้ดวงตายาวรีสีน้ำตาลแอมเบอร์ ทั้งโหด ทั้งดุดัน ทั้งแข็งแกร่งทุกสัดส่วน และมีเสน่ห์ชวนมองจนบรรดาเหล่าอิสตรีทั้งหลายที่เห็น ต่างมิอาจถอนสายตาไปจากชายผู้นี้ได้ง่ายๆ

ว่ากันว่า... หญิงใดที่ได้ประสานสายตากับเขา จะมีความรู้สึกร้อนวูบวาบราวกับโดนเปลวเพลิงเผาผลาญให้มอดไหม้ไปทั่วทุกอณูเนื้อ

แต่กระนั้นก็ยังมีหนูหริ่งน้อยอย่าง แพรมุก มุกมนตรี ริอ่านเอาเขาไปเป็นตัวพนันขันต่อคล้ายดั่งว่าบุรุษผู้น่าเกรงขามเช่นเขามีราคาค่างวดแค่เศษเงินค่าอาหารไม่กี่บาทของเธอเท่านั้น แล้วเมื่อแม่สาวมากเล่ห์กระเด็นเข้ามาสู่เงื้อมมืออีกครั้ง มีหรือชีคจอมเถื่อนจะละเว้นโอกาสสั่งสอนให้เธอได้ลิ้มรสชาติป่าเถื่อนอันน่าสะพรึงกลัวที่ต้องจดจำไปจนตาย!

“นี่หมายความว่าแม้แต่ศพฉันคุณก็จะไม่ส่งกลับบ้านงั้นเหรอ”
“แล้วจะส่งกลับไปทำไม ทิ้งให้สัตว์ทะเลทรายกินเป็นอาหารมันจะไม่มีประโยชน์กว่าหรือ” เขาตอบหน้าตายเช่นเคย แต่ฟังดูป่าเถื่อนโหดร้ายมากที่สุดในความคิดของแพรมุก
“คนป่าเถื่อน! โหดร้าย! ไร้หัวใจ!”
“คุณก็เห็นแล้วนี่ว่าความป่าเถื่อนของผมมันเป็นยังไง แต่ถ้ายังไม่ชัดพอเดี๋ยวผมจะย้ำอีกครั้ง”
ลำแขนแกร่งตวัดมาสอดพรวดเข้าที่เอวเล็กแล้วลากร่างบางเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว แพรมุกสะดุ้งโหยง หันขวับไปมองใบหน้าที่มีเครารกครึ้มอย่างอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง และก็ต้องหน้าร้อนร้อนวูบเมื่อเขาก้มต่ำลงมาหา
“อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ” แพรมุกรีบร้องห้ามเสียงหลงพลางดิ้นขลุกขลัก
“ถ้ากลัวก็หุบปาก แล้วนั่งนิ่งๆ ซะแพรมุก”
สาวน้อยอ้าปากขึ้นเตรียมจะโต้ตอบเขา แต่พอเห็นแววตาดุๆ ที่บ่งบอกว่าพร้อมจะเอาจริงนั้น ก็ทำให้เธอชะงักคำพูดของตัวเองเอาไว้แค่ริมฝีปากตัวเองเท่านั้น