จอมมารหวงรัก

เรื่องราวน่ารักตะมุตะมิ แต่ชวนใจหวิวสยิวซ่านตั้งแต่หน้าแรกที่อ่าน เรื่องราวของคุณหมอสาวที่ต้องมาดูแลคนไข้เอาแต่ใจที่ชอบฉวยโอกาส กอด จูบ ลูบ คลำ คุณหมอคนสวยตลอด ตอนแรกไล่นักไล่หนา แล้วพอเขาจะหนีไปจริงๆ กลับใช้ความเผด็จการบังคับให้อยู่ต่ออีกเสียนี่ อย่างนี้คุณหมอศราจะรับมือกับคนไข้จอมหื่นคนนี้อย่างไรดี เอาใจช่วยกันค่ะ
ตัวอย่าง
“ว้าย…คุณรัญญ์”
ร่างบางทิ้งน้ำหนักตัวลงมาก็เหมือนกับกระสอบนุ่น วงแขนแข็งแรงโอบเธอไว้ทั้งตัวและพลิกเปลี่ยนตำแหน่งเธอลงไปนอนราบกับที่นอน ใบหน้าของเธอและเขาห่างกันเพียงปลายจมูกชน หรัญญ์รับรู้ความนุ่มหยุ่นของก้อนเจลขนาดพอดีมือที่เบียดกับแผ่นอก มันเคลื่อนไหวเสียดสีไปมาตามจังหวะหายใจแรงรัวของเจ้าตัว ส่งให้หัวใจแกร่งสูบฉีดเลือดแรงตัวไปด้วย ใจแกร่งที่กำลังซอกซ้ำจากคนรักที่สลัดทิ้งเพียงเพราะตามองไม่เห็นเริ่มสั่นคลอน หากการแสดงออกกลับตรงกันข้าม
“ซุ่มซ่ามจนได้เรื่อง หรืออยากอ่อยให้ฉันกอดอีก”
“คุณรัญญ์ล้มเองนะคะ และฉันไม่คิดจะอ่อยคุณด้วย” เธอแก้ต่างให้ตัวเอง หรัญญ์เหยียดยิ้ม ฝ่ามือข้างหนึ่งสอดใต้สะโพกผายและยกขึ้นมาชิดกับหน้าท้องแกร่ง จนหญิงสาวรับรู้อะไรบางอย่างของเขากำลังพองขยายราวกับถูกอัดลมเข้าไปข้างใน
“ใครจะรู้ว่าเธอกำลังจับฉันหรือเปล่า ผัวตาบอดแถมมีเงินถุงเงินถังแบบนี้หายากนะ ไม่อยากสบายหรือไง”
คำพูดดูถูกเหยียดหยามคนที่ฐานะด้อยกว่าทำให้อารมณ์ศราเดือด ออกแรงดันอกกว้างออกห่างและเบี่ยงกายออก แต่ติดใต้มือหนาที่บังคับสะโพกงามไว้
“สมบัติที่มันฉาบกายคุณไว้ให้ดูดีกว่าคนอื่น ฉันไม่ต้องการหรอกนะคะ อย่าดูถูกกันให้มันมากนัก ถ้าไม่ใช่เพราะคุณพ่อคุณขอร้องฉันคงไม่มาดูดำดูดี คนนิสัยเสียอย่างคุณหรอก” แม้หรัญญ์จะไม่เห็นสีหน้า แต่ฟังจากน้ำเสียงก็รู้ว่าเธอกำลังโกรธ พูดแทงใจดำละมั้งถึงโมโหขนาดนี้
“เธอกล้าว่าฉันเหรอ”
“ฉันจะว่ามากกว่านี้ ถ้าคุณพูดจาดูถูกฉันอีก ปล่อย คนเอาแต่ใจอย่างคุณฉันจะไม่ดูแลแล้ว ฉันจะไปลาออกกับคุณท่าน” เธอดิ้นรนและทุบกำปั้นทั่วร่างหนาจนเหนื่อยหอบ หรัญญ์คว้ามือที่ทำร้ายตัวเองไว้ได้แล้วกดลงบนที่นอน
“ไม่ได้ เธอต้องอยู่ดูแลฉัน และตลอดไปด้วย” เขาบอกเสียงแข็งหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ ไม่เคยมีใครปฏิเสธแบบนี้มาก่อน ทุกคนยอมให้หมดไม่ว่าเขาอยากได้อะไรต้องหามาประเคนให้ และยายหมอเสียงหวานนี้นี่กล้าดียังไงมาเถียงเขา ถึงจะเป็นลูกสาวผู้มีพระคุณก็เถอะ
“ไม่มีวัน ปล่อย” เธอบิดข้อมือหนี เขายิ่งเพิ่มแรงบีบจนมือเธอแดงเถือก แต่เขามองไม่เห็นจึงไม่รู้ว่าผิวเธอบอบบางแค่ไหน
“ทุกวันเป็นวันของฉันศรา และเธอก็ต้องอยู่กับฉันจนกว่าฉันจะมองเห็นเช่นเดิม เข้าใจมั้ย” เขากระแทกเสียงตามแรงอารมณ์ที่กรุ่นอยู่ข้างใน แถมใบหน้าแนบลงไปซะใกล้จนจะแนบกับหน้าเธออยู่แล้ว หรัญญ์รับรู้ว่าร่างบางสั่นเทาแต่ไม่รู้เพราะโกรธหรือความกลัวกันแน่
“ไม่ค่ะ ปล่อย ฉันจะไปเก็บของ”
“ฉันไม่ให้ไป เธอต้องอยู่กับฉัน ถ้าดื้อฉันก็จะขังให้อยู่ห้องเดียวกับฉัน ไม่เชื่อก็ลองดู” หรัญญ์บอกเสียงต่ำดุดันเพื่อให้เธอได้กลัวและเชื่อฟัง
“ฉันไม่ใช่เชลยคุณนะ จะมาขังไว้ได้ยังไง” เธอเถียงแล้วเสียงก็หายไปเมื่อปากร้อนเคลื่อนสะเปะสะปะมาประกบ พอได้โอกาสเขาก็จูบหนักๆ บดเบียดกัดเม้มแรงๆ เพื่อลงโทษที่กล้าเถียงและคิดจะไปจากเขา
“ฮื้อ…ฮื้อ” เธอครางประท้วงพยายามจะเบือนหน้าหลบแต่ไม่ได้ผลเพราะเขาตามระราน จนเธอหายใจหายคอไม่ทัน ลิ้นสากสอดลึกเข้าไปชิมรสความหวานจากโพรงปากชื้น เธอพยายามใช้ลิ้นดุนดันออก นั่นเท่ากับเป็นการยั่วยุให้เขาเร่าร้อนต้องการมากกว่าเดิม ความตื่นเต้นตกใจทำให้สมองเริ่มมึนงง ไม่สั่งการให้ต่อต้าน เรี่ยวแรงเริ่มอ่อนลงไปเรื่อยๆ เพราะถูกความรัญจวนเล่นงาน
เพียงได้ลิ้มรสความหวานแบบเต็มๆ หรัญญ์ควบคุมตัวเองแทบไม่ได้ การห่างหายเรื่องบนเตียงทำให้ความต้องการมากล้นเป็นเท่าทวี แถมก้อนเจลชั้นดีมันช่างน่าบีบน่าจับและเคล้นคลึงและซุกไซ้เหลือกำลัง ทุกตารางนิ้วที่สัมผัสเต็มไปด้วยกลิ่นสาบสาวที่ทำให้เขาต้องการ
“อื้ม…ปะ ปล่อย” เธอร้องห้ามทันทีที่เขาเคลื่อนปากไปพรมจูบดวงหน้า ไล่ลงไปที่ปลายคาง บ่าบางและวกไปซุกซบกับซอกคอหอมให้เธอได้สะท้านสั่น “อย่านะคุณรัญญ์ ปล่อยฉันนะ” เสียงเธอสั่น ความหวาดหวั่นเสียวซ่านตีตื้นขึ้นมาให้ร่างงามร้อนไปทั้งตัว
“หึหึ อย่าอวดเก่งและขัดใจฉันอีก ไม่งั้นจะโดนหนักกว่านี้” หรัญญ์ยกตัวห่าง ทว่าปลายจมูกคลอเคลียข้างแก้มนุ่มๆ