หมู่บ้านท่าเข็น

นวนิยายเรื่องนี้มีแก่นเรื่องชัดเจน การดำเนินเรื่องกระชับ ไม่สับสนไม่เยิ่นเย้อ ผู้ประพันธ์ สามารถใช้ภาาาให้ได้จินตภาพ ไม่ว่าจะเป็นการใช้ถ้อยคำและความเปรียบ เพื่อสร้างบรรยากาศหรือน้ำเสียงของเรื่อง มีการบรรยายที่ละเอียด และประณีตกว่าเรื่องอื่น

จุดเด่นเนื้อหาของ หมุ่บ้านท่าเข้น ผู้ประพันธ์ได้ให้กำลังใจแก่ผู้อ่าน ผ่านตัวละครเอก ของเรื่องคือหนูนุ้ย ซึ่งตัวเขาต้องต่อสู้กับธรรมชาติ ต่อสู้กับความเห็นแก่ได้และโหดเหี้ยมของมนุษย์ด้วยกัน และต่อสู้กับความผันแปรไปของสภาพสังคม เพื่อความอยู่รอดของชีวิตและครอบครัว

ผุ้ประพันธ์ขีดเส้นชะตากรรมของชาวท่าเข็นที่เปลี่ยนสู่อาชีพ อันให้ความหวังและความฝันถึงความสุขสบาย หนูนุ้ยเป็นคนหนึ่งที่ประสบความสำเร็จพอสมควรในบั้นปลาย แต่ประสบการณ์ของชีวิตสอนให้เขารับรู้ความสมดุลของธรรมชาติ และการเปลี่ยนแปลงอันเป็นสัจธรรม

ที่สำคัญ ผู้ประพันธ์มิได้มุ้งสะท้อนภาพด้านดำมืดแต่ด้านเดียว หากยังเสนอให้เห็นว่า ชีวิตที่มุมานะเป็นชีวิตที่มีความหวัง มีความเข้มข้นและสร้างความสะเทือนใจ เห็นใจในชะตากรรมของผู้คนหมู่บ้าน และธรรมชาติได้ดี และมีความกลมกลืนกันเกือบตลอดทั้งเรื่อง...

จึงยกย่องให้เป็นนวนิยายเรื่องแรก ที่ได้รับรางวัลชระเลิศ และควรคู่กับเกียรติยศแห่งรางวัลรวี โดมพระจันทร์ ประจำปี 2534