กลิ่นหวาน

“ที่ผ่านมาผมแค่จับมือคุณเองนะเอาอะไรมาบอกว่าผมฉวยโอกาส” จิรภาสถามพร้อมกับขยับเท้าเข้าหาจนปลายเท้าของทั้งสองคนชนกัน
ปิณฑิราก้าวเท้าหนี ทว่าร่างกายส่วนบนก็ยังติดอ้อมแขนแกร่งที่ยึดไว้อยู่ดี จึงอยู่ในท่าที่ทุลักทุเลไม่น้อย เธอโก่งตัวไม่ให้หน้าอกแนบชิดกับเขา แต่เหมือนอีกฝ่ายจะรู้จึงให้มือกดแผ่นหลังเธอเข้าแนบชิดยิ่งกว่าเดิมราวกับต้องการแกล้ง
“แต่วันนี้ผมยอมให้คุณด่าได้”
“หมายความว่าไง” ปิณฑิรามองคนที่โน้มใบหน้าลงต่ำมองเธอด้วยสายตาวิบวับแบบแปลก ๆ ด้วยความรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก
“ผมจะจูบคุณ จะทำทุกอย่างที่อยากทำมาก่อนหน้านี้”
“ฉันไม่ให้ทำ!” พูดจบก็เตรียมดิ้นเพื่อให้หลุด
จิรภาสใช้สองแขนรัดร่างเล็กในอ้อมแขนแน่นราวกับงูเหลือมรัดเหยื่อ พอเหยื่อเริ่มหายใจไม่ออกและกำลังร้องขอชีวิตก็รีบ ‘งับ’ เหยื่อกินลงท้องทันที...