แม่ยอดรัก

อภิธาร วิริยะวรกุลชัย เสี่ยไร่อ้อยผู้หล่อเหลาและร่ำรวย ไม่เคยเชื่อว่าบุพเพสันนิวาส รักแรกพบหรือคู่แท้จะมีอยู่จริง แต่แล้วความเชื่อเดิมๆ ที่เคยตั้งมั่นและมองว่าเรื่องพวกนี้ไร้สาระ ก็สั่นคลอนเริ่มไม่แน่ใจ เพียงเพราะได้เจอหน้าเธอคนนี้ ยัยเด็กหน้าแหย สรรพนามนี้ที่เขาเรียกแทนชื่อเธอตั้งแต่เด็กๆ
แก้วกานดา ไชยภักดิ์ แม่สาวหน้าหวานที่เกิดและโตในไร่อ้อยของเสี่ยมิกซ์เจ้านายของพ่อเธอ ตั้งแต่จำความได้เธอก็มักจะถูกแกล้งและถูกล้อจากลูกชายเจ้าของไร่ เธอทั้งเกลียดทั้งชังหน้าเขาที่ชอบแกล้งให้เธอร้องไห้ แต่คำโบราณได้กล่าวเอาไว้ เกลียดสิ่งไหนมักได้สิ่งนั้น เธอก็เห็นว่าจริงต่อเมื่อได้เจอหน้าเขาอีกครั้ง ผู้ชายที่เข้ามาปั่นป่วนชีวิตของเธอ คนที่ทำให้เส้นกราฟชีวิตของเธอเปลี่ยนไปตลอดกาล
“ทำไมเสี่ยถึงทำกับหนูแบบนี้คะ หนูขอร้องล่ะค่ะ ปล่อยหนูไปเถอะนะ อย่าได้ทำร้ายกันซ้ำๆ แบบนี้ อีกไม่กี่วันหนูจะไปแล้วนะคะ ให้หนูได้เริ่มต้นชีวิตใหม่สักทีเถอะค่ะ” เธอตะโกนใส่หน้าเขา เมื่อร่างสูงตามมาแล้วจับรั้งข้อมือเรียวเอาไว้
“ก็ตอนนี้ยังไม่ไปนี่นา เธอก็ทำหน้าที่ให้มันจบๆ ไปสิ ไม่เอาน่า รับรองว่าฉันไม่ใช้งานเธอฟรีๆ หรอกแก้วกานดา อีกอย่างที่อุทัยก็ถิ่นฉัน ทุกโรงงานในเครือวิริยะวรกุลกรุ๊ป ฉันถือหุ้นร่วมทั้งหมด คิดเหรอว่าเธอจะหนีฉันพ้นแก้วกานดาแม่ยอดรักของฉัน” เขากล่าวยียวนกวนประสาท ร่างสูงขยับเข้าไปจนชิด มือหนาส่งขึ้นไปไล้แก้มงามแล้วเกลี่ยเช็ดหยาดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน แก้วกานดาสะบัดหน้าหนี การกระทำกับคำพูดของเขาช่างต่างกันลิบลับ จนเธอแยกไม่ออก