เล่ห์รัก...ตรึงใจ

คนอย่าง ‘ขุนพล’ ชายผู้เจ้าระเบียบ เคร่งครัด จริงจังต่อความถูกต้องและความเหมาะสมกับทุกสิ่งรอบตัว

แน่นอนอยู่แล้วว่าเขาย่อมต้องถือคติ ‘สมภารไม่กินไก่วัด’ ในการทำงานตามไปด้วย

แต่ถ้าหาก ‘ไก่วัด’ นั้นคือ ‘จรสจันทร์’

ชายหนุ่มคงต้องถือให้เป็นกรณียกเว้นโดยเฉพาะ!!!

###########################

“ผูกเนคไทให้ผมหน่อยสิ” เขายังไม่รับสูทกับเนคไทจากหญิงสาวแต่กลับบอกให้เธอเป็นคนผูกให้หน้าตาเฉยโดยไม่สนใจดวงตาสีเข้มที่เบิกกว้างขึ้นกับคำสั่งของเขา

นี่มันงานเลขาจริงๆ น่ะเหรอ?

“เอ่อ... พลอย... ผูกไม่เป็นหรอกค่ะ”

“เหรอ งั้นไม่เป็นไร” ขุนพลตอบกลับอย่างง่ายกว่าที่คนฟังคิดไว้มาก แต่ทว่าใบหน้าหล่อเหลาที่มักจะแสดงความรู้สึกนิ่งสงบอยู่เสมอกลับค่อยๆ ยกยิ้มขึ้นที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะเอื่อมมือไปคว้าข้อมือเล็กที่กำลังยื่นเนคไทมาให้เข้ามาใกล้แทน “เดี๋ยววันนี้ผมสอนให้ คราวหลังจะได้ทำเป็น”

“คะ? คราวหลัง?”

“ใช่สิ คิดว่าผมต้องไปงานแค่วันนี้วันเดียวหรือไง”

“...” ได้ยินแล้วก็ไม่กล้าเถียงออกมาเป็นคำพูดทั้งที่อยากจะถามเขาจริงๆ ว่าการผูกเนคไทมันเป็นสิ่งจำเป็นของหน้าที่เลขาขนาดนั้นเลยเหรอ

“มานี่ เข้ามาใกล้ๆ”