นางยั่วแสนร้าย(รัก)

เมื่อแม่เจ้าจำปีสุดเฉิ่มเชยจำต้องรับบทนางยั่ว เพื่อเปลี่ยนใจลูกชายคนเดียวของผู้มีพระคุณจากพวกชอบไม้ป่าเดียวกันให้หันมาชอบผู้หญิง งานนี้มันไม่ใช่แค่งานหินธรรมดา แต่มันเป็นงานยักษ์ ไหนจะต้องเปลืองตัว ไหนจะต้องเปลืองใจ มาลุ้นช่วยกันค่ะว่าสุดท้ายแล้วภารกิจของนางยั่วจำเป็นจะสำเร็จหรือเปล่า

ตัวอย่าง
“ปล่อยฉันลงสิคะ ฉันเดินเองได้” เธอบอกเมื่อเขาพาเข้ามาในห้อง ภาคินก้มลงไปสบตาคมโตคู่งาม ภาพดวงหน้าภาพใต้ผมหยักศกเปียกลู่ไม่เป็นทรง ทำให้เธอดูเซ็กซี่ไม่น้อย ปีวราเห็นสายตาคมก็ดิ้นรนลงจากอ้อมแขน
“อาบพร้อมกันนี่แหละจะได้ไม่เสียเวลา” เขาบอกเสียงเรียบ ปีวราตกใจดิ้นลงจากวงแขนแกร่ง เขาก็กอดรัดแน่นกว่าเดิม
“ไม่ได้นะคะ คุณปล่อยฉันลงนะ ปล่อย”
“ดิ้นทำไม เมื่อก่อนลงทุนยั่วซะฉันหัวปั่น วันนี้มีโอกาสทำไมไม่ทำหือ” เขาถามขณะพาเธอเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ แล้ววางเธอยืนบนพื้นห้องน้ำ เมื่อได้อิสระหญิงสาวก็รีบไปที่ประตู เพราะไม่อยากยืนเป็นเป้าสายตาคม แต่ร่างกำยำสวมเสื้อเปียกลู่ติดตัวขยับไปขวาง เธอถอบห่างออกมา ในขณะที่เขายืนถอดเสื้อแล้วโยนลงบนพื้น ตามมาด้วยกางเกงสแล็ค
“ว้าย ทำไมต้องถอดหมดด้วยคุณ” ปีวรารีบหันหลังให้แล้วยกมือปีหน้าตัวเอง ภาคินคลี่ยิ้มมองร่างกลมกลึงเต่งเต่งด้วยวัยสาว ไม่ว่าจะเป็นแผ่นหลังขาวอมชมพูนวลเนียน เอวขอดกิ่วสอดกับกับสะโพกผายมน ชายหนุ่มกลืนน้ำเหนียวๆ ลงคอ สายตาคมโลมเลียทุกส่วนอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ ก่อนจะขยับมายืนซ้อนแผ่นหลังนวลเนียน
“มาอาบน้ำมาจำปี เดี๋ยวอาบให้” เขาสอดลำแขนโอบกอดเธอจากด้านหลัง ริมฝีปากอุ่นร้อนจูบลงบนบ่าขาวนวลละเลื่อนขึ้นไปหาลำคอระหง เธอซ่านสยิว ลุกขนชันไปทั้งตัว
“ฮื่ม…อย่านะคุณคิน ปล่อย” เธอดิ้นออกจากวงแขน เขาจึงบังคับเธอหันมาเผชิญหน้า “ที่ดิ้นเพราะต้องการยั่วฉันใช่ไหม”
“ถ้าคิดแบบนั้นก็ปล่อยสิ แล้วก็ออกไปจากห้องฉันได้แล้ว”
“จะไม่ให้คิดได้ยังไงล่ะ ยิ่งเธอดิ้น ร่างเสียดสีกันมันก็ร้อนนะสิ” เขายืนยันคำพูด ปีวราหน้าแดงก่ำ เนื้อตัวร้อนรุ่มเมื่อเห็นสภาพเกือบเปลือยของเขาและเธอแนบชิดกัน
“ถ้างั้นก็ปล่อยสิคะจะได้ไม่ร้อน”
“เธอเหมือนไฟ อยู่ใกล้และได้กอดยิ่งร้อน แต่ร้อนเพราะเพลิงสวาทนะ” เสียงห้าวแหบพร่า มุมปากได้รูปยกยิ้มน้อยๆ ก่อนจะบดเบียดริมฝีปากเธอเบาๆ ขบเม้มดูดดึงอย่างหยอกเย้า เธอเผยอปากครางด้วยความซ่านสยิว ลิ้นร้อนได้โอกาสซอกซอนเข้าไปลิ้มรสความหวานล้ำภายใน ปลายลิ้นเล็กพยายามผลักดันลิ้นเขาออก แต่นั่นเท่ากับยั่วยุให้อารมณ์ปรารถนาเพิ่มเป็นเท่าทวี
“ฮื่ม…” เธอครางแผ่วเรี่ยวแรงหดหายจนทรงกายไม่ได้ ต้องเอนกายสั่นสะท้านอิงแอบแนบกายเขา สติสตังควบคุมไม่ได้เตลิดเปิดไปไหนไม่รู้ เผลอไผลจูบสนองตอบเขาอย่างไม่ประสา ภาคินคำรามในลำคองุนงงเล็กน้อยกับท่าทีอ่อนเดียงสา ทั้งๆ ภายนอกเธอแสดงออกว่ากร้านโลก แต่ทำไม….
ความสงสัยทำให้ริมฝีปากร้อนถอยห่างออกมามองดวงหน้าแดงก่ำ สายตาสองคู่สบกันด้วยความรู้สึกที่แตกต่าง คนหนึ่งหวาดหวั่นและตื่นตระหนก ในขณะดวงตาคมกริบเร่าร้อนพร้อมจะแผดเผาเธอด้วยเพลิงเสน่หา
“ปะ ปล่อยนะคะ”
“รู้ใช่ไหมว่าแม่ต้องการให้เราแต่งงานกัน” เขาจับปลายคางแหลมเชิดขึ้นเล็กน้อย สายตาหลุบมองริมฝีปากบวมเป่งจนเธอต้องเม้มเป็นเส้นตรง
“ไม่ทราบค่ะ”
“รู้ซะ แล้วไอ้ที่แต่งตัวยั่วกิเลสฉัน ก็เลิกซะที ไม่งั้นจะได้เข้าหอก่อนวันวิวาห์” เขาบอกเสียงต่ำ แววตาคมหวานฉ่ำจนเธอไม่กล้าสบตา
“ค่ะ…” เธอรับปากสั้นๆ ในขณะที่ฝ่ามือหนาลูบไล้แผ่นหลังเปล่าเปลือยช้าๆ ปลายจมูกโด่งซุกไซ้แก้มนุ่มไปมา สูดกลิ่นแก้มนางเข้ายาวเหยียดก่อนจะถอนหายใจยาวๆ แล้วคลายวงแขนออกอย่างเสียดาย
“อย่าทำตัวน่ารักให้มากนัก เพราะมันจะทำให้ฉันเสียผู้ใหญ่”
“ค่ะ…” เธอรับคำสั้นๆ เขายิ้มอย่างเอ็นดู
“อาบน้ำแล้วกินยากันไว้ด้วยนะ เดี๋ยวจะไม่สบาย ฉันไม่อยากโดนแม่ดุว่ารังแกเธอจนไข้ขึ้น” เขายิ้มยั่วแล้วจูบลาเธอแรงๆ ที่ริมฝีปากก่อนจะปล่อยเธอเป็นอิสระ

ฝากติดตามผลงานของ “รัญนรี” ด้วยนะคะ รับรองความตะมุตะมิ น่ารัก อ่านไปต้องอมยิ้มไปกับความน่ารักของพระนางแน่นอนจ้า