หนุ่มกร้าวสาวผยอง

จากยายเพิ้งอัปลักษณ์
เธอกลายเป็นนางแมวยั่วสวาท
“เอาล่ะ คุณเป็นใคร แล้วมีเรื่องอะไรจะพูดกับฉัน” เด็กสาวถามเสียงกระด้าง
อัลเลสซานโดรไม่ตอบในทันที แทนที่จะตอบเขากลับค่อยๆ หย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ที่เธอดึงออกมา และจ้องหน้าเธออย่างสำรวจตรวจตรา
“เธอคือออร่า สไตล์เบิร์กใช่ไหมที่บอก” เขาเริ่ม
แววตาร้ายๆ ปรากฏในดวงตาของเขาอีกครั้ง
ก็อย่างที่บอกไปตั้งแต่แรก ใช่ ฉันคือออร่า สไตล์เบิร์ก แล้วคุณล่ะ...” ถามไปตรงๆ
อัลเลสซานโดรทอดตามองเธอนิ่งๆ อยู่ชั่วครู่ มองสีหน้าที่ไม่ถูกชะตามาตั้งแต่แรกเห็นให้เต็มตา เด็กสาวคนนี้ไม่ใช่แค่จืดชืดเท่านั้น...แต่อัปลักษณ์ต่างหาก ท่าทางกระด้าง ไม่รู้จะหาคำไหนมาบรรยายลักษณะได้ดีกว่านี้อีกแล้ว ใบหน้าเหลี่ยม ดวงตาน่าเกลียดด้วยคิ้วหนาปึ้ก สีหน้าบูดบึ้ง เห็นชัดว่ากรรมพันธุ์ของสเตฟาโนวิ่งเลยเด็กคนนี้ไปหมด
“ฉันชื่ออัลเลสซานโดร ดิ วินเซนโซ” เขาบอก สำเนียงอิตาเลียนเริ่มออกชัดตอนเปล่งชื่อตัวเอง “ที่มานี่ฉันมาในนามของซินญอร์วิอาเล”