อุบัติเหตุรักจากสายน้ำ

“ฉันไม่ได้ขอยืมเงินคุณหรอก ไม่ต้องตกใจ ฉันแค่จะ..เอ้อ ขอให้ท่านพ่อโอนเงินมาให้ แต่ฉันไม่มีแอคเคานท์ที่นี่เลย ขอยืมแอคเคานท์คุณให้ท่านโอนผ่านได้มั้ย?”
คนฟังถอนใจยาว สีหน้าชัดเจนว่าไม่เต็มใจ หากอีกฝ่ายไม่สนใจ “ฉันไม่ได้ทำให้คุณลำบากอะไรนักหนาไม่ใช่เรอะ แค่ขอยืมผ่านเงินสักสองแสน พอคอนเฟิร์ม คุณก็พาฉันไปถอนออก แค่นี้ ก็จบ แด็ท’ส ออล!”
แค่นี้..จบ ขอให้มันจบจริงๆ เถอะน่า. .เขาถอนใจแรงๆ พยักหน้าอย่างใม่เต็มใจ เท่านั้น ริมฝีปากสีสด ที่หล่อนสามารถส่งช้อนเข้าปากโดยไม่ทำให้ลิบสติคเลอะเลย ก็ยิ้มกว้าง ตาเป็นประกายแบบเด็กได้ดังใจ
“ขอบคุณมาก แบบนี้สิ ถึงจะเรียกว่า ทหารไทย”
มันเกี่ยวกับการต้องมานั่งทนให้หล่อนสั่งโน่นนี่ ตรงไหนวะ? เฮอะ! ทหารอย่างเขา ยินดีออกไปแบกปืนสู้กับข้าศึกมากกว่ามานั่งให้ผู้หญิงน่ารำคาญตอแย
แต่ เขาก็ต้องเดินโดยมีร่างสูงระหง ในชุดที่ทำให้ใครต่อใครต้องมองจนเหลียวหลัง ตามมาติดๆ ไปยังรถยนต์ส่วนตัว ที่พอเห็น หม่อมราชวงศ์หญิงราเชลก็ชะงัก ทำตาโตกรอกไปมา
“อูว์ ทหารยศนายพัน ได้รถเมอร์ซิเดสใช้ด้วยเหรอ?”